Encyklopedia Britannica ma 253 lata

Na pomysł wydania pierwszej encyklopedii na Wyspach wpadli dwaj mieszkańcy Edynburga, Colin Macfarquhar i Andrew Bell. Szkockie opracowanie miało być “konserwatywną reakcją na powszechnie uważaną za heretycką, francuską Encyklopedię Denisa Diderota”, którą publikowano w latach 1751-1766. Brytyjska encyklopedia była bardziej zachowawcza, a późniejsze wydania były zwykle dedykowane monarchom.

Opracowanie pierwszej edycji encyklopedii powierzono młodemu edynburskiemu edytorowi o nazwisku William Smellie. Jej drukiem zajęli się drukarz i księgarz Colin Macfarquhar oraz grawer Andrew Bell. 3-tomowe dzieło, ukazywało się w latach 1768-1771. Pierwszy numer Encyklopedii Britannica, który pojawił się 10 grudnia 1768 roku kosztował sześć pensów lub 8 pensów, jeśli ktoś zapragnął posiadać wydanie na lepszym papierze.

W trzech encyklopedycznych tomach liczących łącznie 2391 stron i 160 tablic, zawarto 100 części w formie grubych broszur, wydawanych cyklicznie od 10 grudnia 1768 roku. Poszczególne kolejne broszury były publikowane w cotygodniowych wydaniach, a ostatnia z nich wyszła w 1771 roku. 2391 stron encyklopedii oprawiono w trzy jednakowe tomy: Aa–Bzo, Caaba–Lythrum i Macao–Zyglophyllum. 

Encyklopedia miała formę naukowych esejów, z których tylko 30 było dłuższych niż trzy strony. Artykuły zostały pogrupowane tematycznie, a następnie nadano im porządek alfabetyczny. William Smellie znaczną część pierwszego wydania pisał opierając się na zapożyczeniach z dzieł swojej epoki. Została odnotowana jedna z jego wypowiedzi dla bywalców klubu Crochallan Fencibles w Edynburgu , gdzie opisywał metodę pisania haseł: “Większość z nich to ja napisałem, mój chłopcze, i wyciągnąłem z książek wystarczającą ilość materiału dla drukarza. Skomponowałam go za pomocą wklejania i wycinania!”.

W drugiej połowie XIX wieku wydawnictwo zostało przeniesione do Londynu. 11. edycja encyklopedii, uważana za klasyczne wydanie Encyklopedii Britannici, wydana została wspólnie z Uniwersytetem w Cambridge. Wydanie to reprezentuje sumę wiedzy dostępnej u progu XX wieku i składa się na nie 29 tomów i 44 miliony wyrazów. W 1901 roku znak handlowy i prawa do publikacji encyklopedii zostały sprzedane wydawnictwu Sears Roebuck z Chicago. W 1941 prawa te przejął Uniwersytet Chicagowski. W styczniu 1996 wydawnictwo Encyclopædia Britannica Inc. zostało kupione przez szwajcarskiego milionera Jacquiego Safrę

W 2012 roku po powiększaniu i uzupełnianiu zasobów Encyklopedii jej właściciele uznali, że edycja Britannici z 2010 będzie ostatnią jej drukowaną wersją. Była to 15. edycja ukończona w 32 tomach. Nieco większą objętość miała “Britannica – edycja polska”. Wraz z suplementami obejmowała ona 49 tomów. Polska edycja wydana została przez Wydawnictwo Kurpisz na przestrzeni lat od 1997 do 2005.