Historia Jakoba Kabruna, szkockiego gdańszczanina

Przodkowie Jakoba Kabruna, gdańskiego kupca i dyplomaty pochodzili ze Szkocji. Nazwisko pierwotnie pisane było „Cockburn”, a w herbie tego szkockiego rodu widniało siedem kogutów. Ojciec Jakoba, Jakob Kabrun był zamożnym gdańszczaninem, właścicielem rafinerii cukru trzcinowego oraz eksporterem zboża i drewna. Młody Jakob nie za długo korzystał z dostatków rodzinnej fortuny, gdyż firma ojca upadła.

Handlowa kariera Jakoba Kabruna juniora

W 1780 roku Jokob był zmuszony podjąć pracę w mieszczącej się w Gdańsku angielskiej firmie William Josua und James Kenworthy. Jako pracownik hurtowni zbożowej dużo podróżował robiąc interesy. Głównymi kierunkami jego podróży hndlowych była Holandia i Anglia. Był na tyle sprawnym handlowcem, że po 10 latach został wspólnikiem w firmie, a po 20 latach jej jedynym właścicielem. Na początku XIX wieku był już jednym z najbogatszych gdańszczan. Wśród jego zasobów znajdowały się m.in. dwa statki handlowe, wytwórnia adamaszku i kontakty handlowe sięgające Buenos Aires.

Jakob Kabrun junior w 1807 roku był członkiem delegacji gdańskiego kupiectwa biorącej udział w negocjacjach z Napoleonem Bonaparte. Dzięki swoim zagranicznym kontaktom udało mu się zebrać spore fundusze, którymi wspomógł tysiące ludzi pozbawionych środków do życia. W latach 1809-1810 pełnił funkcję rezydenta Saksonii i Księstwa Warszawskiego w Gdańsku.

Kabrun kolekcjoner i mecenas sztuki

Potomek szkockich imigrantów dorobił się ogromnej fortuny. Był posiadaczem kamienicy przy ul. Długiej w Gdańsku oraz rezydencji w Młyniskach. Kiedy dorobił się już pokaźnego majątku zarobione pieniądze zaczął lokować w dziełach sztuki. Gromadził głównie obrazy, książki i mapy. W jego kolekcji znajdowały się przede wszystkim sztychy XVII i XVIII – wiecznych mistrzów. Na ścianach jego rezydencji wisiały m.in. dzieła Rembrandta, rodziny van de Velde, Carraci czy van Dycka.

Jakob Kabrun znany był też jako hojny mecenas sztuki. Jego staraniem powołano do życia towarzystwo akcyjne, które zbierało fundusze na budowę teatru miejskiego. On też częściowo sfinansował budowę tego gmachu. Stworzył fundację Akademii Handlowej mającą zapewnić gdańskiej młodzieży kształcenie w dziedzinie handlu. Na ten cel ofiarował miastu 100 000 talarów w obligacjach I Wolnego Miasta Gdańska.

Całą swoją kolekcję Kabrun ofiarował swojemu miastu, Gdańskowi. W zasobach miasta znalazło się 349 obrazów, 1950 akwarel i rysunków, 10 883 miedzioryty, które to stanowiły podstawową część zbiorów Muzeum Miejskiego w Gdańsku otwartego w 1873. Książki i mapy ze zbiorów Jacoba Kabruna wzbogaciły Bibliotekę Gdańską.

Życie rodzinne Jakoba Kabruna

Pomimo dwukrotnego ożenku Jakob Kabrun zmarł nie pozostawiając po sobie prawowitego potomka. Czworo dzieci, które kolejno urodziły mu dwie żony zmarło przedwcześnie. Jednak Jakob nie umarł bezpotomnie. Posiadał dwóch naturalnych synów. Jego dzieci urodzone poza związkami małżeńskimi otrzymały nazwisko po ojcu oraz zabezpieczenie materialne. Obaj mieszkali i działali poza Gdańskiem.

Jakob Kabrun zmarł w swojej podmiejskiej posiadłości i został pochowany 31 października 1814 na nieistniejącym już cmentarzu kościoła Zbawiciela (Salvator) na gdańskim Zaroślaku. Kobrun jest patronem dzwonu gis2 carillonu Ratusza Głównego Miasta w Gdańsku.