„Historia zaczyna się w mrocznych okolicznościach” – czytamy o pradziejach słowa na „F” na stronie Oxford English Dictionary, czyli w jednym z najlepszych słowników języka angielskiego. Ale po kolei.
Zaczęło się od „gxddbov”
Autorzy słownika pierwsze pojawienie się tego słowa w Anglii określili na wiek XV. Nie zostało ono jednak użyte wprost, tylko w formie zaszyfrowanej angielsko-łacińskiej. Stało się tak zapewne dlatego, gdyż wiersz nieznanego autora był satyrą na karmelitów z Cambridge. Jedno ze zdań w wieszu pt. „Flen flyys” brzmi: Non sunt in coeli, quia gxddbov xxkxzt pg ifmk.
Aby zrozumieć o co chodzi w słowach „gxddbou xxkxzt pg ifmk”, należy zastąpić każdą literę jej poprzedniczką w angielskim alfabecie, ale tym używanym w XV wieku. Po dokonaniu tej operacji całość brzmi wówczas: Non sunt in coeli, quia fuccant vvivys of heli. W tłumaczeniu na angielski oznacza to: They are not in heaven, because they fuck the women of Ely.
Później był „fuckin Abbit”
W Anglii zabawa w szyfrowanie słowa zaczynającego się na „F” skończyła się już w następnym stuleciu, czyli XVI. Z tego wieku, a dokładnie z roku 1528 pochodzi manuskrypt dzieła „De Officiis” autorstwa samego Cycerona. Ale to oczywiście nie żyjący w pierwszym wieku przed Chrystusem Cycero użył słowa na “F”. Zostało ono zapisane w… (a jakże!) klasztorze przez jakiegoś mnicha na marginesie przepisywanego przez niego tekstu Cycerona. Brzmi to (dosłownie!) „fuckin Abbit”. Na uwagę zasługuje to, że w tym przypadku po raz pierwszy została zastosowana forma przymiotnikowa.
„Nie jest tylko pewne, czy ów mnich wyrażał w ten sposób swoje niezadowolenie wobec opata, by oskarżyć go na przykład o wątpliwą moralność, czy też użył go jako wzmacniacza, by przekazać swoje skrajne przerażenie” - pisze Melissa Mohr, autorka książki „Holy Sh*t: A Brief History of Swearing”.
Szkoci też „fukkit”
„Yit be his feiris he wald haue fukkit” – te słowa pochodzą z wiersza szkockiego poety i (a jakże!) mnicha Williama Dunbara, który żył na przełomie XV i XVI wieku. Użył ich w utworze pt. „Ane Brash of Wowing”. W tłumaczeniu na angielski znaczą one „It be his manner he would have fucked”.
Wiersz powstał prawdopodobnie w 1503 roku i wówczas słowo na „F” nie miało jeszcze wulgarnej konotacji, jakiej nabyło w późniejszych stuleciach. Dlatego William Dunbar mógł osobiście deklamować swoje dzieło na dworze króla Szkocji Jakuba IV. Użył go nawet w konkursie na rymy, w którym współzawodniczył z innym ówczesnym poetą Walterem Kennedym.
Wydarzenie to zostało upamiętnione w wierszu „The Flyting of Dunbar and Kennedie” i zachowane w Manuskrypcie Bannatyne z 1568 roku. Obecnie zajmuje on zaszczytne miejsce w Bibliotece Narodowej Szkocji jako skarb kulturowy. Nie tylko dlatego, że zawiera prawdopodobnie najstarsze w Szkocji zapisane słowo na „F”.
Wiadomo też, że w większości drukowanych tekstów słowa na “F” nie używano aż do połowy XX wieku.
Germańskie pochodzenie?
We wspomnianym na wstępie Oxford English Dictionary można przeczytać, że etymologia słowa na „F” nie jest pewna. Istnieje teoria, że ma niemieckie lub holenderskie korzenie. Może mieć nawet związki z kilkoma germańskimi słowami, takimi jak niemiecki „ficken” (pieprzyć); holenderski „fokken” (hodować, płodzić); norweski „fukka” (kopulować) oraz szwedzkie „focka” (uderzać, kopulować) i „fock” (penis). Inni lingwiści twierdzą, że słowo na „F” pochodzodzi z języka starofrancuskiego, które tam oznaczało po prostu „uprawiać seks”.
W ten spodób dochodzimy do współczesności, gdzie słowo na „F” jest jednoznacznie używane w kontekście seksualnym lub, równie często, ma za zadanie kogoś obrazić, w zależności, czy zostanie użyte jako przymiotnik czy czasownik F..k! ;-)
Komentarze 28
piosenka w temacie
Bayeux Tapestry, z XI wieku:
Kolejny przykład. Wyglada jak Battle of Hastings z 1066r. Ale mogę się mylić, bo nie jestem ekspertem.
:)
dziwi nieco skupianie sie na tym ze to wlasnie mnisi uzywali przeklenstw w tekscie pisanym, biorac pod uwage to ze to wlasnie oni pisali i przepisywali 99% tekstow w sredniowieczu.