Jak znaleźć terapeutę w Wielkiej Brytanii?

Znalezienie odpowiedniego terapeuty to niełatwe zadanie. Sprawy nie ułatwiają też różnice w systemie zdrowia psychicznego a także edukacji zarówno w Polsce jak i Wielkiej Brytanii. Postaramy się wyjaśnić na co powinno zwracać się uwagę przy wyborze terapeuty lub psychologa.

System w Polsce i Wielkiej Brytanii

Najważniejsze, żeby psychoterapeuta był kompetentny. To znaczy, żeby miał podstawy filozoficzne, teoretyczne i praktyczne terapii, którą proponuje. Nie chciałabyś, żeby twój samochód naprawiał naturszczyk albo żeby twoje zęby leczył fryzjer, dlatego tym bardziej powinieneś unikać nieodpowiedniego psychoterapeuty.

Przede wszystkim sprawdź, czy terapeuta ma wykształcenie w kierunku psychoterapia lub psychologia. Jednak sam tytuł magistra zdobyty w Polsce nie upoważnia w żaden sposób do prowadzenia psychoterapii. Różnice w systemach edukacji powodują, że tytuł magister nauk społecznych w kierunku psychologia kliniczna, jak oficjalnie nazywa się kogoś, kto skończył psychologię w Polsce nie pokrywa się w żaden sposób z psychologiem klinicznym w UK. Również absolwenci w Polsce nie mają żadnego przygotowania teoretycznego ani praktycznego do prowadzenia psychoterapii. Clinical Psychologist, Counselling Psychologist a także Health Psychologist to w Wielkiej Brytanii tytuły prawnie zastrzeżone i używanie ich jest możliwe tylko i wyłącznie po ukończeniu zaawansowanych studiów i uzyskaniu tytułu doktora nauk.

Niestety, zdarzają się przypadki, że niektórzy nieodpowiedzialni ludzie wykorzystują niezrozumienie tematu i używają tytułów, do których nie mają ani prawa, ani wykształcenia. Warto zapytać terapeutę, gdzie zdobył swój tytuł, jakie studia lub kursy skończył. Nie obawiaj się tego zrobić wprost, jeśli jest to psycholog z prawdziwego zdarzenia zrozumie twoje obawy, a jeśli nie zrozumie, to być może nie ma sensu zaczynać terapii. Jednym ze sposobów jest proste pytanie: czy jeśli będziesz potrzebowała raportu do sądu, to jakiego tytułu terapeuta użyje do podpisu. Jeżeli tytułuje się jak psycholog kliniczny, ale raportu nie podpisze, to zaufasz takiej osobie? Raczej nikt nie zaryzykuje używania przed sądem tytułu, do którego nie ma prawa. Wiedza i wykształcenie

W Wielkiej Brytanii, aby zdobyć licencję psychologa, trzeba skończyć psychologię na poziomie Undergraduate, najczęściej także zrobić poziom Master i na koniec ukończyć studia doktoranckie. W połączeniu z intensywną praktyką, takie wykształcenie gwarantuje wysoką jakość usług, zasób wiedzy i doświadczenie. Naprawdę musisz czuć powołanie, żeby poświęcić 10 lat swojego życia studiując skomplikowany temat ludzkiego umysłu i mózgu. W Polsce natomiast można nazwać się psychologiem po kursie szydełkowania i nikt nikomu nie zabroni.

Wielu psychoterapeutów w ogóle nie ma wykształcenia psychologicznego. Część z nich nie skończyła nawet jakichkolwiek studiów wyższych, a są dobrzy w swoim zawodzie. Wtedy taka osoba będzie nazywać swoją profesję Counselling lub Psychoterapia, a siebie psychoterapeuta, counsellor, albo CBT practitioner, albo jeszcze inaczej. Może wtedy być przetrenowana w jakimś rodzaju terapii, ukończyć kilkuletni kurs i ma ścisłą wiedzę w tej dziedzinie. Nie ma raczej wtedy głębszej wiedzy psychologicznej albo neurologicznej, ale w swoim fachu może nawet tego nie potrzebować, aby być skuteczną. Oddzielną profesją są psychiatrzy. Są to lekarze medycyny (niekoniecznie z tytułem doktora), którzy specjalizują się w zdrowiu psychicznym. Ich dziedzina jest oparta na medycynie i biologii, ale też czasem są przeszkoleni w prowadzeniu terapii.

Orientacja teoretyczna

Następnym krokiem jest wybór rodzaju terapii, a jest ich ponad czterysta. Jest to kolejne niełatwe zadanie, ale na szczęście są tylko cztery główne nurty terapeutyczne.

Na pewno słyszałeś nazwisko Zygmunt Freud. To twórca najstarszej szkoły psychoterapii nazywanej współcześnie, bardzo ogólnie nurtem psychodynamicznym. Skupia się on na uświadamianiu sobie treści podświadomych, pochodzących z różnych etapów twojej przeszłości.

Drugi nurt to szkoła humanistyczna albo Person-Centred jak określa się ją w świecie anglosaskim. Tutaj klient w dużej mierze kontroluje przebieg rozmowy, eksplorując swoje emocje, myśli i postawy, podczas gdy terapeuta jest niejako świadkiem, pomagając mu w tym procesie przy pomocy empatii i zrozumienia. Specyficzną odmianą w tym nurcie jest terapia egzystencjalna, skupiająca się na źródłach cierpienia w tematach takich jak samotność, sens życia, duchowość, śmierć, autentyczne życie i inne filozoficzne i egzystencjalne kwestie. Ostatnią omawianą tu szkołą jest Kognitywno Behawioralna, która zwraca szczególną uwagę na wzorce negatywne, nawykowe wzorce myślowe, które z kolei prowadzą do utrwalonych reakcji emocjonalnych i automatycznych zachowań. Ten typ terapii jest bardzo skupiony na tu i teraz.

Relacja terapeutyczna

W gruncie rzeczy, to relacja jaką utworzysz ze swoim terapeutą jest najważniejszym gwarantem sukcesu. Czy potrafisz zaufać osobie ze zdjęcia? Czy to co on pisze o sobie do Ciebie przemawia? A może wolisz napisać maila albo zadzwonić? Nie wahaj się, każdy psychoterapeuta wie, jak trudno jest się czasem otworzyć i zaufać. Posłuchaj jej głosu, popytaj o różne sprawy, opowiedz trochę o swoim problemie. Pomyśl, też czy wolisz omawiać drażliwe sprawy ze swojego życia z kobietą? Albo może bardziej zrozumie Cię mężczyzna? Tutaj czasem warto zaryzykować, szczególnie gdy źródłem Twoich problemów jest Twój stosunek do płci przeciwnej i lepiej by było wyjść poza sferę komfortu.

Inne sprawy

Terapia może być kosztowna, ale możesz ją potraktować jako inwestycję w siebie. Być może jesteś w stanie rozwiązać swoje problemy sama, przewertować stos książek, nauczyć się obsługiwać swój umysł, uwolnić się od przeszłości. Porozmawiaj o tym z terapeutą.

Co się stanie, jeśli nie będziesz mógł sobie poradzić finansowo?

Żyjemy w świecie, gdzie pieniądz jest ważny, a bycie terapeutą to ciągłe wydatki na superwizję, ubezpieczenie, kosztowne szkolenia, niezliczone warsztaty i płatne konferencje. Ale czy twój terapeuta kieruje się dobrem swojego klienta i woli czasem obniżyć stawkę, żeby można było przejść przez trudności finansowe, jeśli się pojawią? Następna rzecz to zasady etyczne. Każdy psycholog, psychoterapeuta i każdy inny specjalista od zdrowia psychicznego są zobowiązany przestrzegać etycznych pryncypiów, które nakłada odpowiednia instytucja, do której przynależy.

W Centrum Integracji Psychologicznej naszą nadrzędną zasadą jest ‘duty of care’, etyczna zasada, że najważniejsze jest dobro klienta. Przestrzegamy ściśle etyki zawodowej, przynależymy do takich głównych organizacji jak BPS (Brytyjskie Towarzystwo Psychologiczne), BACP (Brytyjskie Stowarzyszenie Psychoterapeutów), HCPC (Rada Profesjonalistów Opieki i Zdrowia) i wielu innych, specjalistycznych organizacji. Dla osób w trudnej sytuacji finansowej proponujemy ograniczoną liczbę miejsc, które nie mogą sobie pozwolić na pełną odpłatność