Pasażerowie kolei w UK wydają na bilety sześciokrotnie więcej niż reszta Europy

14 proc. miesięcznego dochodu mieszkańców Wielkiej Brytanii trafia do operatorów kolejowych. Bilety okresowe pozwalające na dojazd do pracy są tu droższe od podobnych biletów na podobnych trasach na kontynencie nawet sześciokrotnie. We Francji dojazdy koleją pochłaniają 2 proc. zarobków, w Niemczech, ojczyźnie stereotypowo drogiej kolei, 3 proc., natomiast w Hiszpanii 4 proc. Miesięczne przejazdy Luton-Londyn w UK kosztują 387 funtów. Porównywalne trasy wokół Paryża lub Rzymu – 61 funtów miesięcznie.

Porównanie pokazuje też, że kolej w UK jest gorzej obsadzona pracownikami, składy są bardziej zatłoczone, a infrastruktura, wbrew oczekiwaniom prywatnych właścicieli linii, nie młodnieje.

Winą za taki stan rzeczy obarczana jest prywatyzacja kolei. Związki zawodowe argumentują, że pieniądze zbierane od pasażerów przez zagranicznych właścicieli trafiają później jako subsydia dla kolei w krajach pochodzenia firm. Francuzi zarządzający Southern Rail, firmy znanej z punktualności strajków, są oskarżani przez Mike’a Casha, szefa związku RMT, o transfer środków finansowych na rzecz obniżania kosztów połączeń we Francji.

Demonstracje związane z żądaniami renacjonalizacji kolei odbędą się na ponad 100 stacjach Wielkiej Brytanii, największe problemy dotkną flagowych stacji stolicy. Związkowcy wskazują, że firmy prowadzące koleje mają za zadanie maksymalizować zyski – i to świetnie im się udaje. Problemem nie są, według nich, nieudolne działania zarządów, ale wybranie nieodpowiedniego celu dla ich działań. Kolej, w ich rozumieniu, ma służyć efektywnemu transportowi ludzi i jako taka powinna być traktowana niż zwykłe firmy.