Wystarczyła tylko lekka poprawa światowej koniunktury gospodarczej, aby finansiści otworzyli swoje konta na milionowe bonusy. Dziewięć na dziesięć amerykańskich banków, które otrzymały w sumie 175 mld dolarów z publicznych pieniędzy w zeszłym roku wypłaciło swoim top menadżerom nagrody w wysokości 32 mld dolarów.
Instytucje, które były w tak kiepskiej sytuacji finansowej, że potrzebowały rządowego wsparcia, aby nie zbankrutować nagrodziły geniuszy, którzy doprowadzili światową gospodarkę na skraj przepaści.
Największą nagrodę przyznał sobie prezes Citigroup – Andrew Hall, który zainkasował bonusa w wysokości 98,9 mln. Ponad milion dolarów w nagrodę za spowodowanie katastrofy na rynkach finansowych otrzymało także 5000 innych menadżerów. Najśmieszniejsze jest to, że według raportu prokuratora generalnego Nowego Jorku Andrew Cuomo, który tropi finansistów z Wall Street, instytucje, które tak hojnie wynagradzały swoich pracowników, w 2008 roku w sumie zanotowały 100 mld strat. Śmiesznie jest także w Wielkiej Brytanii.
Goldman Sachs na nagrody już teraz przeznaczył połowę swojego miliardowego zysku. Do bonusowej bonanzy szykują się także Credit Suisse, Barclays Capital, JP Morgan and Morgan Stanley a także będący w 70 proc. państwowy Royal Bank of Scotland. Już w marcu główni księgowi Królewskiego Banku otrzymali 8 mln funtów, a nowemu dyrektorowi generalnemu Stephenowi Hesterowi zaoferowano pensję w wysokości 15 mln.
Kaganiec na wynagrodzenia
Administracja Obamy i rząd Browna na wieści o powrocie bonusowego szaleństwa były w takim szoku, że zaniemówiły. Pierwszy otrząsnął się Obama. Pod koniec lipca Izba Reprezentantów przyjęła ustawę, w myśl której władze federalne mają nałożyć kaganiec na wynagrodzenia w prywatnym sektorze finansowym. Brown milczał dalej. New Labour nie wpadła jeszcze na to, że nowoczesna ekonomia jest strukturalnie dysfunkcjonalna.
Brown i Alistar Darling nie zdecydowali się na fundamentalne reformy święcie wierząc, że uczciwość bankowców i publiczne wsparcie wszystko naprawią, zwłaszcza że na początku sierpnia Bank of England zapowiedział wpompowanie w brytyjską ekonomię kolejnych 50 mld funtów, aby zachęcić banki do większego pożyczania.
Białej gorączki dostał jednak Lord Turner szef Financial Services Authority organizacji odpowiedzialnej za regulację brytyjskiego rynku usług finansowych Turner nazwał działalność finansistów z City "społecznie bezużyteczną" i zapowiedział, że chętnie poprze nowy podatek, który uderzy ich po kieszeniach. Turner odkurzył stary pomysł amerykańskiego ekonomisty James’a Tobina, że należy opodatkować międzynarodowe transakcje finansowe. Idea zgłoszona przez Tobina w 1972 roku mająca na celu uodpornienie rządów na finansowe bańki spekulacyjne, w czasach siermiężnego neoliberalizmu została wyśmiana a amerykańskiego ekonomistę zaczęto nazywać potworem z Loch Ness. Pomysł został zdyskredytowany zarówno (co oczywiste) przez robiących kokosy na rynku finansowym, jak i przez banki centralne. Teraz może być inaczej. Rozochoceni państwowymi dotacjami finansiści przedwczesnym powrotem do czasów nieskrępowanych nagród mocno zdenerwowali establishment i społeczeństwa.
Potrzeba współdziałania
Szacuje się, że globalny podatek od międzynarodowych transakcji finansowych w wysokości marnych 0,05% mógłby przynieść światu od 30 do 60 mld dolarów rocznie. Całkiem spory kawałek tortu, który mógłby rozochocić niechętne do współpracy światowe centra finansowe tj. Nowy Jork, Londyn, Paryż, czy Frankfurt. Do przeprowadzenia operacji na taką skalę potrzeba bowiem współdziałania większości państw, światowego regulatora finansów oraz twardej polityki w stosunku do rajów podatkowych. A bankierów nikt dzisiaj nie lubi.
Brytyjczycy są wściekli na potęgę. Na Wyspach rośnie kampania na rzecz przywrócenia dawnej ustawy przeciwko lichwie, mająca na celu wprowadzenie ograniczeń prawnych dotyczących stóp procentowych (interest), które banki mogą sobie same naliczać. Pojawiają się także pomysły jeszcze bardziej radykalne, postulujące całkowite wyeliminowanie banków, bankierów i całego sektora finansowego. Wbrew pozorom nie jest to utopijna fantazja nawiedzonych lewaków zaczytujących się w dziełach Marksa. To model biznesowy, który już funkcjonuje. Jest odpowiedzią na ostatni kryzys turbokapitalizmu i wykorzystuje jego ulubioną broń: konkurencję.
Samopomoc sąsiedzka
Enter Zopa to strona internetowa, która reklamuje się jako miejsce, gdzie ludzie spotykają się, aby pożyczać sobie nawzajem pieniądze. Pomysł jest banalny. Ktoś kto ma trochę gotówki i gotowy jest się nią podzielić ogłasza się na stronie pisząc, ile może pożyczyć i określając stopę procentową, i czeka aż jakiś kredytobiorca odpowie na jego ofertę. Jeśli obie strony są zadowolone, Zopa przedstawia się jako "strefa możliwego porozumienia" i dochodzi do transakcji.
Z takiej samopomocy sąsiedzkiej skorzystało już 10 tys. Brytyjczyków, dokonując transakcji o wartości 50 mln funtów. Oszustwa są rzadkością. Zopa prześwietla kredytobiorców tak samo jak banki, a do tego każda pożyczka dzielona jest na kawałki, które trafiają do różnych osób. Zopa i jej egzotycznie brzmiące międzynarodowe odpowiedniki tj. Prosper, SmartyPig, Wonga, Mint, Wesabe w przyszłości może się stać dla banków tym, czym na zachodzie stał się dla sklepów muzycznych iTunes. Sprawić, że będą niepotrzebne. Świat bowiem pazernych bankowców nie chce już dokarmiać.
Trochę szczęścia i... banan
W Polsce tego typu pomysły brzmią jakby były ściągnięte z księżyca. Nawet w kryzysie rodzimi finansiści mają się lepiej niż kiedykolwiek, korzystając z przychylności mediów i polityków. Nikt się nie oburza, że nad Wisłą średnie zarobki szefów giełdowych banków wynoszą 2,2 mln zł. i wzrosły w przeciągu roku o 40%, a zatrudnianych przez nich pracowników o ok. 16% (przy 10% wzroście płac w polskich firmach). Według Kazimierza Sedlaka z firmy Sedlak & Sedlak "zarządzający bankami w Polsce nie są przepłacani", a wysokość pensji pracowników banków nie jest czymś niezwykłym.
Dlatego właśnie pensje giełdowych menadżerów wzrosły w przeciągu roku o 13.2% a zysk firm, którymi zarządzali zmalał o 40%. Polakom udało się wmówić, że pracownicy sektora finansowego są niezastąpieni oraz wybitnie uzdolnieni i to pomimo tego, że cyklicznie u nas kopiuje się pomysł amerykańskiego dziennika "The Wall Street Journal", który w 1988 roku zaaranżował współzawodnictwo między małpą a grupą amerykańskich renomowanych doradców inwestycyjnych.
Po podsumowaniu nowojorskiego eksperymentu okazało się, że w 39 na 100 przypadków małpa pokonała amerykańskich licencjonowanych analityków ekonomicznych i doradców giełdowych. Udowodniono w ten sposób, że aby z powodzeniem poruszać się po świecie finansjery wystarczy tylko trochę szczęścia i banan.
Komentarze 44
Banki w UK nie muszą z sobą konkurować , jest ich tyle co kot napłakał może z 6 , które i tak są powiązane z sobą kapitałowo .
Im wystarczy kasa z utrzymania kont , już pozamykali wiele oddziałów , godziny otwarcia banków wskazują ,że im po prostu na kliencie nie zależy( i tak przylezie) , nie muszą się bawić w kredyty.
a jak już się coś pożycza to bardzo chętnie jak klient chce coś kupić coś na raty , koszt zakupu czegokolwiek 29.9% .
29.9% to są odsetki większe jak u lichwiarza , który ma kantor przy jeziorze Viktorii , kredytuje zakup łodzi do połowu okonia nilowego .
Jego odsetki są uczciwe jak banków w UK , co trzeci okoń jest jego. a rybak może powiedzieć mu , bierz se tę łajbę i się od mnie odp.........ol
Ten wynik małp , w którym osiągneły wynik 39 procent mów wszystko w tym temacie .
Banki robią politykę a pieniądze zarabiają tylko przy okazji.
nie muszą sie bawić w kredyty dla zwykłych ludzi , wystarczy dostać pomoc od rządu 19 tys funtów na łeb podatnika i te pieniądze pożyczyć rządowi , doliczając odsetki oczywiście powiedzmy 5 %. i tym sposobem mają 1000funcików na czysto z każdego podatnika w tym kraju(tylko dzięki tow Brownowi) . zadłużając go na następne lata coraz bardziej a rządy są zmuszone do podwyżek podatków by załatać dziury . tak funkcjonuje ten system .
kapitał jest ale tylko wirtualny , no ale jest jeszcze inne ciekawe zjawisko w tym świecie , przychodzi czas , gdy międzynarodowy system bankowy mówi . sprawdzam .
i wtedy następuje wyprzedaż najsmakowitszych kąsków jakie są do kupienia w danym kraju , tak się przejmuje największe bogactwa tej planety i dobra , wytworzone przez ludzi.
Czy jest możliwa rewolucja , która by rozgoniła te kilka rodzinek , które są w posiadaniu całego systemu bankowego świata?
Janek jak zwykle powala na kolana swą pokrętną logiką i matematyką.
Co ten facet ze zdj ma na dloniach napisane?
need more ;)