Ostatnia kara śmierci w Szkocji za bluźnierstwo

8 stycznia 1697 Thomas Aikenhead, 20 letni student Uniwersytetu Edynburskiego został powieszony za bluźnierstwo. W czasie swoich studiów Aikenhead wdał się w dyskusje odnośnie teologii podważając jej słuszność.

Lord James Stuart, prokurator prowadzący dochodzenie, zażądał kary śmierci dla Aikenhead’a argumentując wysokość kary chęcią postawienia przykładu dla innych chętnych wyrażenia podobnych opinii.

Fragment werdyktu:

That ... the prisoner had repeatedly maintained, in conversation, that theology was a rhapsody of ill-invented nonsense, patched up partly of the moral doctrines of philosophers, and partly of poetical fictions and extravagant chimeras: That he ridiculed the holy scriptures, calling the Old Testament Ezra's fables, in profane allusion to Esop's Fables; That he railed on Christ, saying, he had learned magick in Egypt, which enabled him to perform those pranks which were called miracles: That he called the New Testament the history of the imposter Christ; That he said Moses was the better artist and the better politician; and he preferred Muhammad to Christ: That the Holy Scriptures were stuffed with such madness, nonsense, and contradictions, that he admired the stupidity of the world in being so long deluded by them: That he rejected the mystery of the Trinity as unworthy of refutation; and scoffed at the incarnation of Christ.

A oto, łamiący moje serce, fragment listu Aikenhead’a do swoich przyjaciół:

It is a principle innate and co-natural to every man to have an insatiable inclination to the truth, and to seek for it as for hid treasure. . . So I proceeded until the more I thought thereon, the further I was from finding the verity I desired...

Aikenhead odczytał swój list przed budynkiem The Old Tolbooth (budynek na skrzyżowaniu z St Giles’ Cathedral) po czym strażnicy zabrali go egzekucje idąc przez Royal Mile w kierunku Leith.

Ladies and gentlemen, here’s to Tom:

(Photo by Dylan de Jonge on Unsplash.)