Tomek_L a z której sekty Ty jestes? bo ja nie potrzebuje przynależności do instytucji by wierzyc w Boga,no ,ale niektórzy potrzebują dlatego tez tyle sekt,dla mnie kościoły sa jak szpitale,przychodzą do niego ludzie chorzy z róznymi dolegliwosciami życiowymi szukając odpowiedzi na pytania których sami nawet nie rozumieją poniewaz są tak bardzo zagubieni, a że człowiek jest kaprysny i albo to albo tamto im nie pasuje tez dlatego tyle sekt sie potworzylo by każdy mógł miec chocby prawo wyboru.Kto mądrzejszy i polegający na własnym rozumie a nie na czyims prawde zawsze znajdzie, o ile bedzie jej szukał.Latwo jest oceniac innych a tak trudno siebie...
Zbychu z plebani to jest tragedia umierającego Syna Bożego bo to on cierpi a drzewo jest dumne,ze moze byc przy nim kiedy Jezus umiera za nas grzeszników byśmy my mogli życ.Myślę,ze to jest pwod do dumy,oddal swoje własne życie za całą ludzkosc równiez za Ciebie zbychu,wiec pomysl nastepnym razem nim cos napiszesz bez sensu :)
Astrain, spójrz na to z tej lepszej strony,pierwsze drzewo było przy narodzinach,drugie towarzyszyło życiu dopiero trzecie było przy śmierci.To tak jak z nami ludzmi,rodzimy sie,żyjemy i umieramy i nie ma na to żadnego wpływu,jakąkolwiek smiercią umierasz i tak kiedys umbrzesz.Jestesmy tylko ludzmi.A dzieki Bogu mozemy miec nadzieje,ze to nie jest jeszcze koniec,ze jest cos wiecej.
Tomek_L Jezus wiedział,ze jest synem Bożym,ale nie wiedział,ze na pewno wróci z powrotem do nieba.Urodził sie wsród grzeszników,wiec tak naprawde wszedzie był grzech,wystarczylo by,ze uległ by choc jednej pokusie szatana i juz nigdy nie wrócil by do domu do swego niebiaskiego Ojca.A przeciez tyle razy był kuszony.Nie mozemy zapominac,ze Jezus przyszedl na ten swiat w naturze ludzkiej,stal sie czlowiekiem, jednym z nas dlatego tez mial takie same potrzeby jak i my.Pomimo tego był jedyny na tej ziemi bez grzechu,i wlasnie z tego powodu ludzkosc dostala drugą szanse na zycie wieczne.
_0_crop_2040.png)
Pewnego razu, na wzgórzu, rosły sobie trzy drzewa. Rozmawiały one o swoich marzeniach i nadziejach, kiedy pierwsze z nich powiedziało: "Mam nadzieję, że pewnego dnia będę skrzynią, w której trzymane będą klejnoty. Będę wypełniona złotem, srebrem i cennymi klejnotami. Będę mogła być ozdobiona rozmaitymi rzeźbami i każdy będzie mógł zobaczyć moje piękno."
Wtedy drugie drzewo powiedziało: "Może pewnego dnia stanę się potężnym statkiem. Uniosę na swym pokładzie króla i królową i popłyniemy poprzez szerokie wody aż na krańce świata. I każdy będzie czuł się bezpiecznie, z powodu solidności kadłuba, który ze mnie będzie zbudowany."
W końcu trzecie drzewo powiedziało: "Chcę rosnąć, aby być najwyższe i najbardziej proste w całym lesie. Ludzie zobaczą mnie na szczycie wzgórza i będą spoglądać na moje gałęzie, i myśleć o niebie i o Bogu i o tym, jak blisko Niego jestem. Ja będę największym drzewem wszechczasów i ludzie zawsze będą o mnie pamiętać."
Po kilku latach modlitwy o to, aby ich marzenia się spełniły, grupa drwali natknęła się na nie. Kiedy jeden drwal zbliżył się do pierwszego drzewa rzekł: "To tutaj, wygląda na mocne, silne drzewo, wydaje mi się, że będę mógł sprzedać je stolarzowi" i zaczął je ścinać. Drzewo było szczęśliwe, ponieważ wiedziało, że stolarz zrobi z niego piękną skrzynię. Przy drugim, drwal powiedział: "To drzewo również wygląda na mocne, powinienem je sprzedać do stoczni" i drugie drzewo również było szczęśliwe, bo wiedziało, że jest to dla niego możliwość stania się potężnym statkiem. Kiedy drwal podszedł do trzeciego drzewa, drzewo było przerażone, gdyż wiedziało, że jeżeli zostanie ścięte, jego marzenia się nie spełnią. Jeden z drwali postanowił sobie je zabrać.
Wkrótce po przybyciu do stolarza, z pierwszego drzewa zostały zrobione karmniki, koryta i żłoby dla zwierząt. Zostało więc postawione w stodole i wypełnione sianem. To wcale nie było to, o co drzewo się modliło. Drugie drzewo zostało cięte i zrobiono z niego małą łódkę rybacką. Skończyły się jego sny o staniu się potężnym statkiem i braniu na swój pokład koronowanych głów. Trzecie z nich zostało pocięte na wielkie belki i pozostawione w ciemności.
Lata mijały, i drzewa zapomniały już o swoich marzeniach. Pewnego dnia mężczyzna i kobieta weszli do szopki. Kobieta urodziła i położyła niemowlę na sianie, wypełniającym żłobek zrobiony z pierwszego drzewa. Drzewo mogło odczuć powagę tego wydarzenia i wiedziało, że nosi największy skarb wszechczasów.
Minęło nieco lat. Grupa ludzi wybrała się na połów w łódce zrobionej z drugiego drzewa. Jeden z nich był bardzo zmęczony i ułożył się do snu. Kiedy wypłynęli na szerokie wody, zerwała się burza i drzewo pomyślało, że nie będzie wystarczająco silne, aby zapewnić ludziom bezpieczeństwo. Mężczyźni obudzili śpiącego, a on wstał i powiedział "Pokój!", a wtedy burza ustała. Wtedy już drzewo wiedziało, że ma na swoim pokładzie Króla królów.
W końcu przyszedł ktoś i zabrał trzecie drzewo. Było niesione ulicami, tłum zaś kpił z człowieka, który je niósł. Kiedy się zatrzymali, człowiek ten został przybity gwoździami do drzewa i podniesiony, aby umierać na szczycie wzgórza. Kiedy nadeszła niedziela, drzewo zrozumiało, że było wystarczająco silne, aby stać na szczycie wzgórza i być tak blisko Boga jak tylko możliwe, ponieważ to na nim został ukrzyżowany Jezus.
Morał tej historii jest taki, że kiedy wydaje ci się, że wszystko idzie nie po twojej myśli, zawsze wiedz, że Bóg ma dla ciebie pewien plan. Jeśli Mu zaufasz, obdarzy cię hojnie.
Każde z drzew otrzymało to, o co prosiło, ale nie w sposób, w jaki to sobie wyobrażało.
My nigdy nie wiemy, jakie są plany Boga wobec nas! Wiemy tylko, że Jego drogi, nie są naszymi drogami, ale Jego drogi są zawsze najlepsze.