Jak długa czeka się na alimenty w UK?

Witam wszystkich. Jestem samotną mamą w zasadzie od początku.

Zwracam się z pytaniem do kobiet, które podawały ojców swoich dzieci o alimenty w UK. Przeciętnie jak długo czekały Panie na efekty po zgłoszeniu sprawy? Gdzie dokładnie trzeba się zgłosić, jeżeli ojciec dziecka mieszka w Edynburgu? Będę wdzięczna za informacje.

ja obecnie nie mam dochodu - szykuję się do wyjazdu w okolice Edynburga - chcę tu znaleźć jakąś pracę - przywieźć dziecko, aby było bliżej ojca i w okresie kiedy nie będę miała dochodów chcę dziecko oddać jemu pod opiekę. Do tej pory tatuś płacił alimenty uzgodnione między nami - jednak od pół roku przestał (chyba z powodu nowej pani). Ja od jakiegoś czasu mam poważne kłopoty ze zdrowiem więc do pracy w moim zawodzie pójść nie mogę, poza tym w mieścinie w której mieszkam pracy po porstu nie ma. Jestem w desperacji, gdyż mimo moich wysiłków i różnych kombinacji by zarobić parę złotych, nie starcza mi na podstawowe potrzeby dla córki. W polskim sądzie tatuś kłamie, że nagle stał się biedny i stracił możliwości zarobkowe -o dziwo dokładnie w tym samym czasie złożył wniosek o kredyt mieszkaniowy i własnie załatwia ostatnie formalności kupna mieszkania. Nowego. Cudem jakimś - mimo, że jest taki biedny, dostał 134.000 GBP kredytu hipotecznego i kupuje mieszkanie za 190.000. Z nieba chyba wziął 56.000 na depozyt, skoro taki biedny jest. Sam w dostatki opływa i na egzotyczne wczasy jeździ zamiast dziecko odwiedzić. Obecnie mamy sprawę sądową w pl ale on na sprawy się nie stawia, zaś jego prawnik w jego imieniu tak kłamie i tak kombinuje, że aż dziw, że ojciec może takie rzeczy dziecku robić... Twierdzi na przykład, że utrzymuje bieżący i częsty kontakt z dzieckiem, kiedy w rzeczywistości do kraju przyjeżdża co dwa lata, zaś telefonu zaczął używać dopiero teraz, na cele procesu - i usiłuje udawać dobrego tatusia. Pominę to, że jak dziecko pisze smsa i prosi o odpowiedź to tatuś najczęściej milczy, ale odpisze lakonicznie po paru dniach. Najczęściej zupełnie nie na temat poruszany przez dziecko. Teraz jego kupione mieszkanie ma minimum 2 sypialnie, bo sprawdziłam na necie inne ogłoszenia w tym budynku i w sąsiedzkich - i lokale kosztujące ponad 180.000 to już najczęsciej 3 sypialnie. Ale jak dziecko zapytało tatusia, czy jest tam pokój dla niej, to dostało odpowiedź, że ma on dwa pokoje - jeden dla niego a drugi dla jego dziewczyny (dziwne - para śpi osobno?... czy to tylko ściema, żeby dziecko dało sobie psokój i nie myślało o zamieszkaniu z ojcem...).
Wiem, że dużo piszę, ale mnie coś trafia... bo jak można tak traktować swoje dziecko?...
Czytałam tu na forach różne wątki, i tam widziałam wypowiedzi facetów, że my kobiety to zołzy ciągnące zasiłki i odcinające ojców od dzieci. Bzdura. Ja od 11 lat staram się jak mogę nakłaniać ojca do kontaktu z córką, bo widzę jak ona bardzo tego pragnie. Bezskutecznie... I taki jeden z drugim zostawia rodzinę na rzecz lekkiego życia bez obowiązków... ja wszystko rozumiałam, czasem się nie układa i tyle - ale do tej pory łożył na małą i uważałam go za w miarę w porządku ojca - nie umie byc ojcem, ok, nie każdy może umie, ale przynajmniej dziecko miało w miarę zapewnione środki. Teraz ta jego niunia chyba zakazała mu płacić na dziecko i obecnie wysyła tylko marne ochłapy. Sądziłam, że każda kobieta jeśli kocha faceta, który ma dziecko, to chce to dziecko poznać, chce żeby ono ją lubiło i tak dalej. Że będzie pilnowała faceta, żeby wobec dziecka był ok... Ale niestety rozczarowanie... ta pani jest zupełnie inna niż moje wyobrażenia - rozdziela ojca z dzieckiem i nakłania go do zaprzestania płacenia normalnych pieniedzy. Moja córka na tym bardzo traci - traci ojca i traci środki do życia. Ale tatusia obchodzi teraz tylko jego nowa pani i nie powiem co jeszcze. Dziecko? a kogo obchodzi dziecko. On przecież jest wolny.

Dlatego to ja muszę się teraz zatroszczyć o byt córki - zawiozę ją do ojca i zostawię mu do chwili kiedy sama pracy nie znajdę.

Byłam już kiedyś w UK - w Glasgow - mieszkałam i pracowałam, a mała chodziła do szkoły. Ale 5 letnie dziecko uniemożliwia pracę na cały etat a z kawałka nie dawałam rady ciągnąć wszystkiego sama. Nie brałam żadnych zasiłków, sama zarabiałam - i dostawałam 200funtów alimentów. Oczywiście doborwolnych. Mimo, że mieszkałam godzinę jazdy od ojca dziecka, ten nie kwapił się za często do odwiedzin, przyjeżdżał bardzo rzadko, nie dzwonił ani nic. Dawałam jakoś radę sama z tym wszystkim, ale za ciężko mi było, za dużo przeszłam - w barze na mojej zmianie zabito człowieka z pistoletu - to już przeważyło szalę - przestraszyłam się i natychmiast wyjechałam do Polski. Los się kręci i teraz chyba znów czeka mnie życie w UK. Robię to tylko dla małej. Liczę, że znajdę kawałek pracy, żeby móc się utrzymać. Chcę być blisko niej, żebym w każdej chwili mogła się z nią spotkać, jak będzie jej źle. No i zagłuszać tymi spotkaniami tęsknotę.

Ale przede wszystkim chcę wyegzekwować od niego należne alimenty. On zarabia minimum 3000 funtów miesięcznie, więc ma z czego płacić, dlatego tym bardziej mnie wkurza, że odbiera dziecku prawo do życia na dobrym poziomie. Przecież to JEGO dziecko i nie jest niczemu winne, że wzięło się na tym świecie i trafiło na takiego ojca, którego obchodzi tylko on sam. Ja mogę być matką i ojcem, jestem wszak obojgiem od 11 lat (nie wyszłam ponownie za mąż ani nie jestem w związku - całkiem mi z tym dobrze) - ale cudów nie ma - zdrowie mi się sypło i już nie moge harować na dóch etatach jak to robiłam jeszcze dwa lata temu. Polskie sądy, szczególnie w takiej dziurze skąd pochodzę, są dziwne i dla nich sprawa alimentów zza granicy to jakas magia. A on unika dostarczenia koniecznych dokumentów - zaswiadczenia o dochodach czy rozliczeń albo wyciągów z konta. Unika, bo gdyby dostarczył, to sprawa by była prosta. Ale wiem, że w UK zajmuje się tym jakaś specjalna instytucja i oni juz sobie radzą.

Proszę Was zatem o pomoc - może napiszecie ile trwa proces uzyskania alimentów w UK od wyrodnego ojca dziecka? Jak mogę to załatwić? Jak wygląda sprawa powrotu na Wyspy? Mam jeszcze listy z miejsca zamieszkania w Glasgow, mam kartę NIN, ksążeczkę zdrowia córki, P60 i payslipy. Mam jakieś rachunki z tamtego adresu, wyciągi z banku, może jeszcze coś się znajdzie. Czy będę startować "od zera", czy już jako mieszkaniec UK?
Czy będę mogła sobie załatwić jakiś zasiłek chociaż parę funtów na początkowe przeżycie? A może udałoby się tak zorganizować sprawy, że załatwoione alimenty, jakiś zasiłek oraz moja praca pozwoliłaby na życie razem z małą, a nie osobno?

Kiedy po przyjeździe będę mogła złożyć sprawę o alimenty i w jaki sposób? czy odrazu, czy muszę odczekac?

Proszę, dajcie parę rad...

Pozdrawiam,

Monika