Kto bardziej potrzebuje kogo: imigranci UK czy UK imigrantów?

Polscy budowlańcy sprawiają, że pracę mają brytyjscy architekci, inżynierowie, dostawcy i sprzedawcy materiałów budowlanych. Zamożni azjatyccy studenci płacą właścicielom mieszkań, robią zakupy, podróżują, płacąc liniom lotniczym. Bułgarskie, rumuńskie czy czeskie opiekunki zajmują się starszymi, przynosząc pomoc w jesieni życia. Imigranci są Wielkiej Brytanii potrzebni. Może nawet bardziej niż ona im samym.

Debata o imigracji tak skupiła się na negatywach, że o pozytywnej stronie w ogóle się już prawie nie mówi, albo jeśli - to w kontekście niemal wyłącznie fiskalnym. “Imigranci tyle a tyle wpłacają do budżetu, pobierają mniej, więc wychodzimy na plus, ergo, możemy ich jakoś znieść (pod warunkiem, że…” - i tu powinna nastąpić litania ograniczeń - red). Ludzkie życie, dążenie do poprawy swojego losu, chodzenie do pracy, wychowywanie dzieci - to wszystko sprowadza się do przeliczania człowieka na jego wagę w pieniądzu.

Czasem jednak zdarza się, że ktoś oddaje imigracji sprawiedliwość. Taki właśnie tekst, podnoszący na duchu w nadziei, że oto ktoś jeszcze może widzi prawdę o imigracji - całą, a więc także i jej dobre strony - ukazał się w Guardianie. Philip Legrain pisze w nim, w materiale What has immigration ever done for us?:

Mogą mieć (imigranci - red.) umiejętności, których nie mają Brytyjczycy (…), kontakty, które otwierają nowe możliwości dla handlu i inwestycji (…). Mogą być bardziej skłonni wykonywać prace, których większość Brytyjczyków (…) nie chce. (…) Albo mogą być po prostu młodzi i pracowici - wielki plus w starzejącym się społeczeństwie (…).

I dalej wymienia: imigranci są bardziej mobilni - skoro raz ruszyli z miejsca, bardziej prawdopodobne, że zrobią to znowu. Nie tylko w sensie podróżowania za pracą, ale także zmieniania tejże. Są bardziej elastyczni.

Są także przedsiębiorczy - zagraniczny wyjazd w poszukiwaniu pracy wymaga wiele odwagi, samozaparcia, pracowitości. Te cechy charakteryzują także przedsiębiorców. Nieprzypadkowo chyba jest wśród imigrantów wielu twórców i właścicieli firm.

Przychodzi także i pora na argumenty finansowe (nawet i autor Guardiana się im nie oparł). A więc więcej wnosimy do budżetu, ergo, to my utrzymujemy Wielką Brytanię. Bez imigracji brytyjski skarb byłby coraz bardziej pusty. Co więcej, jak wynika z wyliczenia przedstawionego przez dziennikarza, utrzymanie obecnego tempa wzrostu populacji Wielkiej Brytanii powinno sprawić, że zadłużenie per capita spadnie do 2027 r. o 10 proc.

Jest nawet i odniesienie do osławionego hasła, iż jest Wielka Brytania “zbyt pełna”.

Co do tego mamy zresztą także i dane: na liście krajów i terytoriów świata jest ona dopiero 51 po względem gęstości zaludnienia. Przed nią znajdują się np. Singapur - 7,6 tys. osób na km2 (sic!), Hong Kong - 6,5 tys., Malta - 1,3 tys., Tajwan - 647, Holandia - 406 (za: Wikipedia). Itd. itd.

UK ze skromnymi 262 osobami wypada na tym tle blado, a jej narzekania brzmią po prostu śmiesznie.

Tyle, że nam wszystkim, żyjącym tu na imigranckim chlebie, wcale nie jest z tym wszystkim zbyt często do śmiechu.