Ostrożny jak... Brytyjczyk

“Jeżeli chociaż raz odwiedziło się Wyspy Brytyjskie, łatwo można zauważyć, że dużo się tutaj robi dla bezpieczeństwa (…) zwłaszcza w pracy” - zauważa publicysta Łukasz Mazur. Za wszystko ma być odpowiedzialna ustawa Health and Safety at Work z 1974 r. A zatem przyjrzyjmy się, do czego zobowiązuje ona pracodawców.

Do widoków codziennych na Wyspach należą liczne żółte tabliczki “cleaning in progress”, rozstawiane strategicznie wokół każdej kropli z mopa w restauracji lub supermarkecie. Podobnie ma się sprawa z piankami zabezpieczającymi każde rusztowanie, gdy tylko jakieś prace budowlane prowadzone są na chodniku. No i wszyscy wiemy, że gniazdka w Wielkiej Brytanii są jakieś takie… inne. Skąd pomysł, by każdy element środowiska zabezpieczać przed obywatelami na tysiąc sposobów?

Okazuje się, że decydujący dla wprowadzenia licznych nowych środków ostrożności, przynajmniej w miejscu pracy, był rok 1998. Wtedy to zniesiono państwową pomoc prawną dla osób, które doświadczyły urazu w miejscu pracy. Oznaczało to, że pracownicy o pomoc musieli zacząć zwracać się do prawników oferujących usługi na zasadzie “nie ma wygranej, nie ma opłaty”. Ci ostatni starali się więc w każdej wniesionej sprawie znaleźć winę pracodawcy. I znajdywali ją choćby w tym, że pracownik spadł z krzesła.

Do czego to doprowadziło? Jak pisze Mazur:

Obecnie jest tak źle, że pracodawcy obawiają się wszystkiego. Zgodnie z ustawą o BHP z 1974 roku (Heath & Safety at Work Act), firmy zobowiązane są do przygotowania oceny ryzyka zagrożeń zdrowia i bezpieczeństwa pracy tzw. risk assessment, który identyfikuje potencjalne ryzyko, osoby zagrożone i sposoby jego eliminacji lub ograniczenia. Zgodnie z tym aktem, pracodawca jest zobowiązany “do podjęcia rozsądnych działań by chronić pracowników w miejscu pracy oraz osoby trzecie, na które może wpływać prowadzenie określonej działalności gospodarczej”.

W związku z tym pracodawcy postanowili dmuchać na zimne. I tak, np. pracodawca powinien zapewnić pracownikom transport na imprezy firmowe, by uniknąć odpowiedzialności za “niezapewnienie bezpiecznego środka transportu”.

Niewiele lepiej jest w szkołach. Jak pisze Mazur:

Zdarzają się nawet przypadki zabraniania dzieciom gier kontaktowych w szkołach a “szacowanie ryzyka” odbywa się przed każdą wycieczką klasową. Niekiedy nauczyciele zobowiązani są do odwiedzenia planowanego miejsca wycieczki, by ocenić, jakie potencjalne zagrożenia mogą czekać na uczniów oraz sporządzić o nich raport, który jest przechowywany w szkole.

Można sobie zadać pytanie, gdzie w tym wszystkim sens - sami Brytyjczycy często wyrażają niezadowolenie z przepisów Health & Safety.

Jest i druga strona medalu - pamiętajcie, że jeśli to Wy ucierpicie z powodu wypadku w pracy, macie prawo dochodzić swoich praw. Jak o nie walczyć możecie przeczytać w Poradniku Emito.net.