Historyk Edward Spencer Dyas i jego zespół odnalazł osiem 800-letnich zapomnianych grobów należących do członków zakonu templariuszy. Do odkrycia doszło na cmentarzu przy kościele św. Marii w Enville, w hrabstwie Staffordshire.
Forgotten graves in churchyard belong to members of ancient order, historian findshttps://t.co/xVVB7gYcvE pic.twitter.com/gu2iDcALpk
— The Mirror (@DailyMirror) August 15, 2023
Templariusze, znani również jako Zakon Świątyni Salomona, Zakon Ubogich Rycerzy Chrystusa lub po prostu Templariusze, byli zakonem wojskowym Kościoła katolickiego i, mimo jednej z nazw, jednym z najbogatszych w zachodnim chrześcijaństwie.
Zakon został założony w 1119 roku przez francuskich rycerzy. Rycerze-zakonnicy zobowiązali się bronić pielgrzymów przybywających do Ziemi Świętej i chronić szlaki pielgrzymkowe. Legendy o rycerzach w ich charakterystycznych białych szatach z czerwonym krzyżem są też ściśle związane z krucjatami.
Największy rycerz Anglii
Tajemnicą pozostaje, dlaczego zakonnicy (w większości pochodzący z Europy kontynentalnej) zostali pochowani właśnie w Enville. Jedna z hipotez wymienionych przez Dyasa mówi, że średniowieczny budynek kościoła w Enville może być powiązany z Williamem Marshalem, 1. hrabią Pembroke (1147-1219), uważanym za jednego z najsłynniejszych templariuszy w historii i często nazywanym „największym rycerzem Anglii”. Jego „angielskość” była jednak świeżej daty, gdyż wywodził się z normańskiego rycerstwa, które w 1066 roku najechało Anglię wraz z Wilhelmem Zdobywcą. W niektórych źródłach występuje on nawet jako Guillaume le Maréchal. Mógł więc sprowadzić Francuzów do siebie.
Zespół Edwarda Dyasa badał m.in. witraże, na których przedstawionych jest szereg herbów, w tym herb Hugh Mortimera z Chelmarsh, który poślubił Agathę de Ferrers, wnuczkę Isabel de Clare i właśnie Williama Marshalla.
Kościół św. Marii w Enville został zbudowany na początku XII wieku w czasie, gdy templariusze tworzyli swoje siedziby w całej Wielkiej Brytanii.
Każdy odkryty w kościele grób zawiera krzyż templariuszy w podwójnych kręgach, czyli w charakterystycznym dla templariuszy stylu. Jeden z grobów zawiera również krzyż krzyżowców, co wskazuje, że rycerz był templariuszem i jednocześnie krzyżowcem biorącym udział w krucjatach. – To wyjątkowe odkrycie. Jedno z najstarszych związanych z templariuszami w Wielkiej Brytanii – mówi Edward Dyas.
Historykom pozwolono zajrzeć też do krypty pod kościołem w poszukiwaniu dalszych wskazówek. Dyas powiedział, że krypta może mieć nawet 900 lat. Uważa się, że w archiwach Watykanu znajduje się katalog wszystkich grobów templariuszy, co mogłoby pomóc w odszyfrowaniu zagadki.
Spaleni na stosie
13 października 1307 r. na rozkaz króla Francji Filipa IV aresztowano wielu francuskich templariuszy, w tym wielkiego mistrza zakonu Jacquesa de Molay. Wielu rycerzy było brutalnie torturowanych, aż przyznali się do fałszywych zarzutów, które obejmowały herezję, homoseksualizm, korupcję, oddawanie czci diabłu, oszustwa, plucie na krzyż i wiele innych. Kilka lat później dziesiątki templariuszy zostało spalonych na stosie w Paryżu.
Papież Klemens V rozwiązał zakon templariuszy w 1312 roku. Niektórzy historycy twierdzą, że templariusze potajemnie strzegli Całunu Turyńskiego – lnianego płótna, które prawdopodobnie zostało nałożone na ciało Jezusa Chrystusa. Innym powszechnym przekonaniem jest to, że rycerze odkryli i przechowywali religijne artefakty i relikwie, w tym Świętego Graala, Arkę Przymierza i części krzyża, na którym zmarł Chrystus.
Templariusze w Polsce
Od XIII wieku templariusze działali także na obszarze Polski. Pierwsze nadania otrzymali w Wielkopolsce i na Śląsku od książąt piastowskich, Władysława Odonica i Henryka I Brodatego. Później czynili to także inni książęta piastowscy. Liczba templariuszy w Polsce oceniana jest na maksymalnie 150-200. Byli to rycerze z różnych krajów Europy, głównie z Niemiec. Po rozwiązaniu zakonu ich majątek przejęli joannici.
Komentarze
Zgłoś do moderacji