Ojciec siedmioletniego chłopca od trzech lat nie może się z nim spotykać, mimo że sąd przyznał mu do tego prawo. W podobnej sytuacji są tysiące innych rodziców. Ministerstwo Sprawiedliwości zapowiada zmiany w kodeksie rodzinnym, dzięki którym spotkania takie będą wręcz obowiązkiem.
Pan Marek: Walczyłem o syna kilka lat.
Pan Marek: Walczyłem o syna kilka lat. Któregoś dnia po prostu go zabrałem
41-letni Krzysztof z jednej z podhalańskich miejscowości rozstał się z żoną, ponieważ - jak mówiła - nie był w stanie jej zapewnić życia na odpowiednim poziomie materialnym. - Prowadziłem w tym czasie dwie firmy. Harowałem po 17 godzin. W domu byłem gościem - opowiada Krzysztof. Małżeństwo się rozpadło. Trwało 22 miesiące. Rozwód dwa razy dłużej. Sąd przyznał matce prawo do opieki nad synem. Ojcu zagwarantował jednak możliwość widzeń z dzieckiem trzy razy w tygodniu poza jego miejscem zamieszkania i bez obecności matki i dziadków. Wyrok został tylko na papierze.
Negocjator nic nie wskórał
- Zamiast respektować wyrok sądu, żona zaczęła mi rzucać kłody pod nogi - opowiada Krzysztof. - Kiedy miałem widzenia do południa, tłumaczyła, że dziecko jeszcze śpi. Kiedy przychodziłem po południu, mówiła, że ogląda bajki i nie chce wychodzić na zewnątrz. Nie pozwalała, żebym choć na chwilę został z synem sam.
Pan Krzysztof odwołał się do sądu. W sprawę zaangażowano biegłego negocjatora, potem kuratora. Jednego. Drugiego. Trzeciego. Efekty były mizerne. W dodatku za każdą wizytę z udziałem kuratora mężczyzna musiał płacić około 40 zł za godzinę. Nawet wtedy gdy do spotkania z dzieckiem nie doszło. Sąd nakazał matce wydanie chłopca, jednak i to się nie powiodło. Wtedy nałożył na nią kary pieniężne po kilkaset złotych każda. Nic to nie dało.
- Od trzech lat nie mogę się spotkać z synem, mimo że mieszkam kilka ulic dalej - żali się Krzysztof. - Nie było mnie przy nim, gdy zaczynał mówić, stawiał pierwsze kroki, kiedy po raz pierwszy szedł do szkoły... - mężczyźnie załamuje się głos.
Matka twierdzi, że były mąż nie jest kryształowy, a utrudnianie kontaktów syna z ojcem kwituje krótko: - Dziecko to nie jest paczka. Nie można go zabierać i odstawiać, kiedy się chce.
Sąd jest bezradny
Sędzia Lidia Chorzępa, przewodnicząca wydziału rodzinnego w zakopiańskim sądzie: - Sąd robi co może, ale tryb egzekucji wyroku jest taki, że można tylko karać grzywną. Jeśli strona ją uiszcza, na tym się nasze możliwości wyczerpują.
Zdesperowany ojciec wystąpił o zmianę miejsca zamieszkania dziecka. Chce, żeby syn był z nim ze względu na postawę matki. Pierwsze posiedzenie w tej sprawie odbyło się...po dziewięciu miesiącach od złożenia wniosku.
- Walczyłem o syna kilka lat, ale za każdym razem byłem traktowany jak rodzic gorszej kategorii. Nikogo nie obchodziło to, że kocham swoje dziecko i zrobiłbym dla niego wszystko. Któregoś dnia po prostu je zabrałem - opowiada nam jeden ze zdesperowanych ojców.
Dlaczego mamy slyszec ciegle o tym, ze nic nie robimy, ze zmyslamy, ze gdybysmy chcieli to nie dalibysmy sie tak latwo splawic.
Ze jestesmy dupa a nie ojcowie, bo gdybynam zalezalo to bysmy o nie walczyli. Przyjezdzali raz za razem po to aby odbic sie od drzwi domu dziecka.
A kto zaplaci za stracony czas, kiedy niejednokrotnie musimy poniesc koszty podrozy z jednego kraju do drugiego. A widzenie z dzieckiem nie dochodzi do skutku.
Nie dawno slyszalem na forum, epitety pod adresem wissnia (login) ze jest burak idiota bo nie widzial sie 1.5 roku z synem. A on od trzech lat nie wychodzi z sadu.
Biorac powyzsze co napisane, czy nie wychodzi ze burakami to jestescie wy. Powloki ktore odgrywacie sie na nas za to ze chcielismy byc facetami, I jak uswiecona tradycja nakazuje miec decydujacy glos w sprawach wychowania i rodziny.
Ojciec Jest niezastapiony w wychowaniu dzieci gdy go brakuje to dzieci sa ulomne, niedorozwiniete umyslowo i ruchowo, a za swoj infantylizm winia pozniej ojcow.
Ojciec siedmioletniego chłopca od trzech lat nie może się z nim spotykać, mimo że sąd przyznał mu do tego prawo. W podobnej sytuacji są tysiące innych rodziców. Ministerstwo Sprawiedliwości zapowiada zmiany w kodeksie rodzinnym, dzięki którym spotkania takie będą wręcz obowiązkiem.
Pan Marek: Walczyłem o syna kilka lat.
Pan Marek: Walczyłem o syna kilka lat. Któregoś dnia po prostu go zabrałem
41-letni Krzysztof z jednej z podhalańskich miejscowości rozstał się z żoną, ponieważ - jak mówiła - nie był w stanie jej zapewnić życia na odpowiednim poziomie materialnym. - Prowadziłem w tym czasie dwie firmy. Harowałem po 17 godzin. W domu byłem gościem - opowiada Krzysztof. Małżeństwo się rozpadło. Trwało 22 miesiące. Rozwód dwa razy dłużej. Sąd przyznał matce prawo do opieki nad synem. Ojcu zagwarantował jednak możliwość widzeń z dzieckiem trzy razy w tygodniu poza jego miejscem zamieszkania i bez obecności matki i dziadków. Wyrok został tylko na papierze.
Negocjator nic nie wskórał
- Zamiast respektować wyrok sądu, żona zaczęła mi rzucać kłody pod nogi - opowiada Krzysztof. - Kiedy miałem widzenia do południa, tłumaczyła, że dziecko jeszcze śpi. Kiedy przychodziłem po południu, mówiła, że ogląda bajki i nie chce wychodzić na zewnątrz. Nie pozwalała, żebym choć na chwilę został z synem sam.
Pan Krzysztof odwołał się do sądu. W sprawę zaangażowano biegłego negocjatora, potem kuratora. Jednego. Drugiego. Trzeciego. Efekty były mizerne. W dodatku za każdą wizytę z udziałem kuratora mężczyzna musiał płacić około 40 zł za godzinę. Nawet wtedy gdy do spotkania z dzieckiem nie doszło. Sąd nakazał matce wydanie chłopca, jednak i to się nie powiodło. Wtedy nałożył na nią kary pieniężne po kilkaset złotych każda. Nic to nie dało.
- Od trzech lat nie mogę się spotkać z synem, mimo że mieszkam kilka ulic dalej - żali się Krzysztof. - Nie było mnie przy nim, gdy zaczynał mówić, stawiał pierwsze kroki, kiedy po raz pierwszy szedł do szkoły... - mężczyźnie załamuje się głos.
Matka twierdzi, że były mąż nie jest kryształowy, a utrudnianie kontaktów syna z ojcem kwituje krótko: - Dziecko to nie jest paczka. Nie można go zabierać i odstawiać, kiedy się chce.
Sąd jest bezradny
Sędzia Lidia Chorzępa, przewodnicząca wydziału rodzinnego w zakopiańskim sądzie: - Sąd robi co może, ale tryb egzekucji wyroku jest taki, że można tylko karać grzywną. Jeśli strona ją uiszcza, na tym się nasze możliwości wyczerpują.
Zdesperowany ojciec wystąpił o zmianę miejsca zamieszkania dziecka. Chce, żeby syn był z nim ze względu na postawę matki. Pierwsze posiedzenie w tej sprawie odbyło się...po dziewięciu miesiącach od złożenia wniosku.
- Walczyłem o syna kilka lat, ale za każdym razem byłem traktowany jak rodzic gorszej kategorii. Nikogo nie obchodziło to, że kocham swoje dziecko i zrobiłbym dla niego wszystko. Któregoś dnia po prostu je zabrałem - opowiada nam jeden ze zdesperowanych ojców.
http://wiadomosci.gazeta.pl/kraj/1,...
Dlaczego mamy slyszec ciegle o tym, ze nic nie robimy, ze zmyslamy, ze gdybysmy chcieli to nie dalibysmy sie tak latwo splawic.
Ze jestesmy dupa a nie ojcowie, bo gdybynam zalezalo to bysmy o nie walczyli. Przyjezdzali raz za razem po to aby odbic sie od drzwi domu dziecka.
A kto zaplaci za stracony czas, kiedy niejednokrotnie musimy poniesc koszty podrozy z jednego kraju do drugiego. A widzenie z dzieckiem nie dochodzi do skutku.
Nie dawno slyszalem na forum, epitety pod adresem wissnia (login) ze jest burak idiota bo nie widzial sie 1.5 roku z synem. A on od trzech lat nie wychodzi z sadu.
Biorac powyzsze co napisane, czy nie wychodzi ze burakami to jestescie wy. Powloki ktore odgrywacie sie na nas za to ze chcielismy byc facetami, I jak uswiecona tradycja nakazuje miec decydujacy glos w sprawach wychowania i rodziny.
Ojciec Jest niezastapiony w wychowaniu dzieci gdy go brakuje to dzieci sa ulomne, niedorozwiniete umyslowo i ruchowo, a za swoj infantylizm winia pozniej ojcow.
Czy tak byc powinno?