Córka Piłsudskiego w brytyjskiej służbie wojskowej

Jadwiga Jagoda Piłsudska-Jaraczewska urodziła się 28 lutego 1920 w Warszawie i była drugą z nieślubnych córek Józefa Piłsudskiego. Jej zainteresowanie lotnictwem rozpoczęło się już we wczesnej młodości. W wieku 12 lat zaczęła budować swoje pierwsze modele samolotów. W 1937 roku Jadwiga odbyła szkolenie szybowcowe w Sokolej Górze koło Krzemieńca na Wołyniu. Kontynuowała je w Bezmiechowej w Bieszczadach, zdobywając kolejne kategorie szybowcowe. W 1939 r., jako najmłodsza w Polsce posiadaczka licencji szybowcowej kategorii D, Jadwiga Piłsudska pokonała na szybowcu Delfin 270 km z Bieszczad na Podlasie.

Ucieczka do Wielkiej Brytanii i kariera w lotnictwie

Po wybuchu wojny w 1939 roku Jadwiga wraz z matką i siostrą została ewakuowana przez Litwę i Szwecję do Londynu, gdzie zaopiekował się nimi ambasador Edward Raczyński. W Wielkiej Brytanii podjęła studia na kierunku architektura na Uniwersytecie Cambridge. Po dwóch latach starań w 1942 roku Jadwiga Piłsudska została przyjęta do Air Transport Auxiliary (ATA) - służby pomocniczej RAF. Polce udało się dopiąć swego, kiedy obniżono wymagania dla kandydatek i rozpoczęto nabór szybowniczek. Uczęszczała do szkoły pilotażu, gdzie zdobywała kolejne stopnie wtajemniczenia lotniczego.

Najpierw przeszkoliła się na lekkich typach samolotów, uzyskując 1 klasę pilota ATA. Później trafiła do szkoły pilotażu zaawansowanego AFTS zdobywając 2 klasę pilota ATA i uprawnienia do rozprowadzania bojowych samolotów m.in. Hurricane’ów i Spitfire’ów. Następnie podwyższyła swoje kwalifikacje na kursie w White Waltham, który dał jej 3 klasę i uprawnienia prowadzenia lekkich samolotów dwusilnikowych, takich jak Anson, Dragon Rapide i Oxford.

Po zakończonych kursach rozpoczęła pracę pilota rozprowadzającego, a do jej zadań należało między innymi transportowanie samolotów, które były w złym stanie technicznym. Zajmowała się także służbą “taksówkarską” - latając po różnych bazach lotniczych zabierała na pokład samolotu pilotów ATA, którzy dostarczyli już samoloty i wracali do bazy lub rozwoziła pilotów na lotniska, z których dopiero mieli odebrać samoloty do rozprowadzenia.

Czasy powojenne

W 1944 roku Jadwiga wyszła za mąż za polskiego oficera kpt. Andrzeja Jaraczewskiego. Po odejściu do cywila Jadwiga Piłsudska-Jaraczewska podjęła przerwane studia i zdobyła dyplom inżyniera w Polskiej Szkole Architektury na Uniwersytecie w Liverpoolu.

Kiedy zakończyła się II wojna światowa państwo Jarczewscy pozostali na emigracji. Jadwiga początkowo pracowała w swoim wyuczonym zawodzie, jako architekt. Później razem z mężem otworzyli niewielką firmę produkującą lampy i meble własnego projektu. Angażowała się też w pomoc polskim emigrantom w ramach działalności w Instytucie Józefa Piłsudskiego w Londynie.

Powrót do ojczyzny

Jadwiga Piłsudska-Jaraczewska nigdy nie zrzekła się polskiego obywatelstwa. W 1990 roku wróciła na stałe do Polski i zamieszkała w Warszawie. Tu założyła z siostrą Fundację Rodziny Józefa Piłsudskiego i Towarzystwo Przyjaciół Instytutów Józefa Piłsudskiego. Zmarła w 2014 roku w Warszawie. Za swoją służbę w powietrzu odznaczona została Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz Medalem Lotniczym. Za powojenną działalność odznaczona została Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.