Pustka przy europejskiej urnie

Na dziesięć dni przed wyborami, portale internetowe dla Polaków na Wyspach łączy niemal całkowita przedwyborcza cisza.

Tu i ówdzie mignie jakiś baner, strzęp wywiadu z politycznie zaangażowanym Polonusem, notka o wiecu partii Libertas. Czy kobiety lubią trójkąty? - 755 komentarzy na Emito. Przepraszam, a czy ktoś lubi głosować? Owszem, na "Taniec z Gwiazdami".

Kampania

4 czerwca wybory do Parlamentu Europejskiego. W prasie sporo artykułów, głównie poświęconych Przyjaciołom Polski z trzech największych brytyjskich partii. Programy wyborcze zawierające deklaracje walki o ważne dla imigrantów sprawy widoczne są jedynie na zamkniętych dla ogółu spotkaniach.

"Nie mamy jeszcze gotowych ulotek, ale będą rozdawane w przedwyborczą niedzielę przed kościołami" – mówi Wiktor Moszczyński, sekretarz Labour Friends of Poland. Grupa "Polacy Głosują" zorganizowała jedną dyskusję z brytyjskimi kandydatami na europejskich posłów. Związki Zawodowe Unison, odfajkowały podobne spotkanie, tyle że już dla wybranych gości, w House of Commons.

Na mieście pusto, darmo szukać plakatów przypominających o obywatelskim przywileju wyboru parlamentarzystów. Nie przypomina się Polakom, że muszą się przerejestrować, by móc zagłosować.

"Chodzę na każde spotkanie, gdzie jestem zaproszony, by mówić o konieczności udziału Polaków w wyborach i głosowania na brytyjskich kandydatów, bo co da komuś mieszkającemu w Wielkiej Brytanii głos oddany na kandydata reprezentującego interesy Polaków w kraju? Przecież nie będzie walczył o sprawy ważne dla ludzi żyjących tutaj" – mówi Stefan Kasprzyk, burmistrz dzielnicy Islington, członek Liberalnych Demokratów.

Laburzyści zorganizowali spotkanie z Davidem Milibandem, ministrem Gordona Browna do spraw zagranicy. W mediach posypały się newsy:

"Liczy się każdy głos" – Miliband przekonywał przedstawicieli Polonii i innych społeczności Londynu. Konserwatyści uderzają w wysokie tony. Na swoje spotkania zapraszają ambasador Barbarę Tugę-Erecińską, generałową Irenę Anders i najgodniejszych przedstawicieli starszej emigracji. Efekt to kilka artykułów i wywiadów w prasie.

"Przez dwie niedziele rozdawaliśmy ulotki między polskimi mszami, rozdajemy je również na spotkaniach "Projektu 12 Miast", skontaktowały się z nami organizacje polskie spoza Londynu, między innymi z Luton, Bristolu i Cardiff, gdzie również wysłaliśmy ulotki. Docieramy do ludzi przez naszą stronę internetową ( www.polacyglosuja.org.uk), dostajemy trochę pytań, niedużo, ale jednak, jesteśmy również obecni na Facebooku" – mówi Adam Komarnicki z grupy Polacy Głosują.

"Nie angażujemy się w popieranie jakiejś konkretnej partii, naszą rolą jest zachęcanie do głosowania, jedyne, do czego ludzi namawiamy poza udziałem w wyborach, to by nie oddawali głosu na British National Party (BNP), która jest antyeuropejska i antypolska. Jedna z kandydatek na posłankę powiedziała, że jesteśmy jedyną zorganizowaną grupą narodowościową, która podjęła się tutaj kampanii przed wyborami do Parlamentu Europejskiego. Zaczynamy być postrzegani, jako społeczność, która ma swoje zdanie nie tylko w kwestiach bezpośrednio nas dotyczących, lecz zaczyna otwierać się na innych" – dodaje Komarnicki.

Zmarnowana szansa

Są to wybory proporcjonalne, gdzie głos oddaje się na partię, nie na indywidualnego kandydata. Im mniej osób zagłosuje więc na partie przychylne polskiej emigracji, tym większe niebezpieczeństwo, że skumulują się głosy oddane na potwory w postaci BNP czy UK Independence Party.

Ich główne hasła na ulotkach: "Say NO to EU, Say NO to unlimited immigration", w obliczu wzrastających nastrojów anty imigracyjnych, zyskują coraz większe zainteresowanie Anglików.

Cztery lata temu, w wyborach do Parlamentu Europy wzięło udział 38% Brytyjczyków. Teraz 30% deklaruje, że w ogóle nie zamierza głosować. Dlatego brytyjscy politycy pomyśleli, że skoro "nasi" mają wybory gdzieś, to może warto powalczyć o głosy przeszło 700-tysięcznej imigracji z Polski.

Zaczęli od obłaskawiania elit, co rusz zapraszanych w tej samej niemalże reprezentacji, na każde po kolei spotkanie Liberałów, Konserwatystów i Laburzystów; i na tym zasadniczo koniec.

"Nie ma co tak bić się w piersi, że nie interesujemy się wyborami, bo tak samo nie obchodzą one Brytyjczyków, chociaż w walce o nasze interesy, duża frekwencja w tych wyborach mocno by pomogła, jest to dla nas szansa, ale kto ma jej świadomość?" – pyta Wiktor Moszczyński.

Mała rzesza ludzi, w tym zaangażowani w emigracyjną politykę i działalność około społeczną oraz trochę rodzin, które definitywnie zostawiły Polskę i posłały do brytyjskich szkół swoje dzieci. "Aby rozumieć wagę wyborów, czy to parlamentarnych, czy lokalnych, trzeba czuć się częścią tego społeczeństwa, a tak powszechnie nie jest, nie ma więc co się czarować, że zagłosuje wielu ludzi, myślę że będzie to znikomy odsetek polskiej emigracji" – mówi Adam Komarnicki.

Niewiele mnie to obchodzi

"Myślę że wielu ludzi nie jest nawet świadomych, że te wybory w ogóle się odbywają, nie czują żadnej związanej z nimi odpowiedzialności. Szczerze mówiąc, nie widziałem nawet ogłoszeń związanych z polskimi kandydatami na parlamentarzystów" – mówi Wiktor Moszczyński.

Parlament Europejski to odległa instytucja. Chociaż wydawane przezeń dyrektywy mają konkretne przełożenie na prawodawstwo państw członkowskich, powszechnie uważa się, że słabo związane są z codziennością. A jednak jest inaczej.

Przykładem może być chociażby wydana w zeszłym roku Dyrektywa o Pracy Tymczasowej, która zrównuje prawa zatrudnionych na etacie z prawami pracowników agencyjnych. Odpowiednie przepisy mają wejść w życie Wielkiej Brytanii w ciągu trzech lat od momentu ich uchwalenia. Dotyczą płacy, czasu pracy, przerw, urlopów, dostępu do podnoszenia kwalifikacji czy członkostwa w związkach związkowych.

"Nie wiem, co ten parlament robi, nie czuję, że jego decyzje bezpośrednio na mnie wpływają. Nawet nie wiem jak wygląda, poza tym że ma niebieskie krzesła. Ale skąd mam wiedzieć, nad czym pracują posłowie, skoro w mediach prawie się o tym nie informuje w porównaniu z wielością informacji dotyczących obrad i decyzji naszego, polskiego parlamentu" – mówi Mariusz, 28, pracownik agencji koncertowej.

"Jeśli sam nie poszukam informacji, nie będę nawet znał nazwisk kandydatów. W marcu byłem w Dublinie, miasto było obklejone plakatami zachęcającymi do udziału w wyborach, myślę, że ma to duży wpływ na zainteresowanie Irlandczyków, którzy przodują w sondażach badających chęć głosowania."

"Moim zdaniem Unia Europejska to zbyt świeży twór, żeby poczuć naprawdę jego siłę i znaczenie. Kto mówi, że czuje się Europejczykiem? Tylko jakiś "freak". Zawsze mówisz, że czujesz się Polakiem, czy Brytyjczykiem. Przydałaby się jakaś ostra, długofalowa akcja informująca o działalności tego parlamentu z przykładami konkretnych ustaw, ale może szeroka informacja nie jest jednak Zjednoczonej Europie na rękę?"