Polska oczami obcokrajowców

Tobiasz pokonał ponad 1000 km dla polskiej kultury, Hiszpan Jose dla polskich dziewcząt 3000 km, a pochodzący z Wielkiej Brytanii Scott 2300 km dla polskiej kuchni i pogody. Co zafascynowało ich w Polsce?

Tobiasz Schiller, student poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych, u młodych Polaków ceni stosunek do osób starszych. "Kiedy po raz pierwszy wsiadłem do tramwaju bardzo się zdziwiłem. Młoda, siedząca dziewczyna ustąpiła miejsca starszej pani. W Niemczech to raczej mało spotykane. Bardzo mi się to podoba. To dobrze świadczy o Polakach" – opowiada Tobiasz.

To oczywiście nie jest powód, by zdecydować się na życie w obcym kraju. "W Polsce mieszkam już trzy lata. Przyjechałem na wymianę stypendialną" – najpierw przez rok uczyłem się języka, a potem rozpocząłem studia. Spodobało mi się bardzo. Ludzie są przyjaźni i otwarci. Dziś mam tutaj wielu prawdziwych przyjaciół" – dodaje.

W Polsce planuje zostać dłużej, a do rodzinnego Hamburga będzie powracał gościnnie. Ale to nie jedyne nasze zalety. Do Polski przyjeżdżają także ci, którzy oprócz nauki i kultury szukają pięknych dziewczyn.

Hiszpan w poszukiwaniu blondynek

Jose, nauczyciel języka hiszpańskiego, uważa, że Polki są najpiękniejsze na świecie. Dla nich przejechał pół Europy. "Zadbane, zawsze eleganckie, czyste i piękne. Wszystkie mi się podobają, a najbardziej blondynki" – podkreśla. To właśnie słowiańska uroda tak go zauroczyła, że oprócz zwiedzania zakątków naszego kraju, odnalazł tutaj swoją drugą połówkę.

I choć Jose zwiedził już połowę świata, to Polskę uważa za swoją drugą ojczyznę. "W Europie zanikają zasady moralne i więzy rodzinne. Życie gna przed siebie szalonym tempem i ludzie nie mają czasu dla siebie. Polska jest ostoją normalności, gościnności i życzliwości. To kraj wspaniałych ludzi" – opowiada.

"Mimo dość dużej odległości geograficznej, Polaków i Latynosów wbrew pozorom nie dzieli tak dużo. Bardzo wiele nas łączy – w końcu nie bez powodu Polacy określani są u nas mianem Latynosów Północy. Mamy podobne usposobienie, pogodę ducha i poczucie humoru. Łączy nas też zamiłowanie do piłki nożnej" – dodaje Hiszpan.

Wielu z nich nie myśli już o powrocie do swojego kraju. W Polsce znaleźli swoje miejsce do życia.

Co nas łączy, a co dzieli?

Scotta zachwyciła polska kuchnia. "Jedzenie w Polsce jest dużo lepsze niż w Anglii. Jest bardziej zróżnicowane i nie takie ciężkie. Miałem już dość bekonu i sadzonych jajek" – opowiada z uśmiechem. Ale to nie jedyny powód jego przeprowadzki do Polski. "Pogoda jest też lepsza. W Anglii ciągle pada deszcz, a w Polsce przez kilka miesięcy można korzystać z uroków zimy" – dodaje Anglik.

Scott przyjechał do Polski kilka lat temu. Na początku było ciężko. Nie znał języka. Pracę znalazł w prywatnej szkole języków obcych. Jest wykładowcą. "Moja praca jest bardzo ciekawa. Między polskimi, a angielskimi studentami widzę jednak jedną bardzo dużą różnicę. W Anglii, gdy nauczyciel stawia złą ocenę, student rozumie, że wynika to tylko i wyłącznie z tego, że się nie nauczył, źle wykonał zadanie. Gdy w takiej samej sytuacji znajdzie się polski student, pomyśli, że mam do niego jakieś pretensje, albo się na niego uwziąłem" – opowiada.

A jak my – Polacy oceniamy nasz kraj?

Angielskie przysłowie mówi, że trawa jest zawsze bardziej zielona po drugiej stronie płotu. Zachwycamy się tym, co dalekie i egzotyczne. "Polacy wyjeżdżają za granicę w pogoni za pieniądzem. Szukają swojego miejsca na świecie. A tymczasem do Polski przyjeżdżają cudzoziemcy, którzy doskonale odnajdują się w naszej rzeczywistości" – opowiada Łukasz, student Politechniki w Poznaniu.

A jaka jest nasza rzeczywistość?

"My nie doceniamy piękna Polski i nie dostrzegamy tego, na co dzień" – mówi Karolina, lektor języka hiszpańskiego w Poznaniu. "Być może ludzie, którzy do nas przyjeżdżają pokazują, że Polska jest krajem nie tylko wartym zwiedzania, ale też mieszkania. Jesteśmy gościnni i serdeczni. Dobrze zorganizowani, w przeciwieństwie do Hiszpanów, a polscy mężczyźni mają opinię szarmanckich i grzecznych. Powinniśmy być z tego dumni" – dodaje.

Polska nie jest krajem, w którym łatwo się żyje obcokrajowcom. Jesteśmy raczej nietolerancyjni, mało solidarni i myślimy stereotypowo. Ponadto język polski nie należy do łatwych. Z drugiej strony cudzoziemcy cenią naszą gościnność, poczucie humoru i zamiłowanie do… piłki nożnej.