Pewien Brytyjczyk całkowicie stracił głowę dla polskiej kobiety. Z nietypową dla Wyspiarzy spontanicznością postawił wszystko na jedną kartę i za kobietą swoich marzeń, Marzeną, wyjechał do Polski. Romantyczne? Owszem, ale i pełne przygód, które nas, Polaków, rozśmieszą do łez, a Jonathana Lipmana, autora książki „Polska Dotty”, nieraz zbiły z tropu.
Do Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej przyjechało wielu żołnierzy walczących na jej frontach. Wielu z nich zostało w obcym kraju, nie mając nic do stracenia. W Polsce czekała ich najczęściej śmierć, a w najlepszym razie więzienie. Tworząc podwaliny państwa na uchodźstwie, kontynuowali tradycję II Rzeczpospolitej. Do legendy przeszły już opowieści na temat tego, co oznaczał dla nich honor oficera oraz jak to polski żołnierz ruszał do szarży z szablą, na koniu, mając przed sobą niemieckie czołgi. Skąd brał się w tych ludziach duch walki?
Ponad 600 stron liczy książka Wojciecha Jerzego Podgórskiego. To największy zbiór informacji o ludziach, którzy codziennie tworzyli Polskę na uchodźstwie. Kopalnia wiedzy wojennych i powojennych losach Polaków w Wielkiej Brytanii.
Pełny tytuł książki brzmi "Emigracja Walczących – wokół polsko-szkocko-angielskich powiązań kulturalnych, wojennych i powojennych". Prezentacja książki odbyła się w Domu Polskim w Edynburgu. Był to jeden z elementów obchodów Święta Niepodległości w Wielkiej Brytanii.
Naukowiec, emigrant, patriota
W Londynie większość sprzątaczy nie lubi swojej pracy - marnie płatna, monotonna, poniżej kwalifikacji. Większość nie znosi do tego jazdy metrem: męczące, klaustrofobiczne, nudne. Jerzy Pawłowski lubi. Pisze tam wiersze. Wydał już dwa tomiki.
Jerzy Pawłowski z tomikami swoich wierszy
Codzienną jazdę metrem, która trwa godzinę, wykorzystuje na spisywanie wierszy. A pracę sprzątacza ulicznego w zachodnim Londynie uwielbia – jak inaczej poznawałby ludzi, miał tyle ruchu i świeżego powietrza?
Historie emigracyjne są już wyeksploatowane, zdawałoby się, do granic możliwości.
Mieliśmy już nie raz przykłady mrożących krew w żyłach historii i historyjek. Książki, seriale, filmy fabularne – było już chyba wszystko. Niby temat już oklepany. Co jest takiego w tych książkach, że czyta się je z zaciekawieniem?