Pojawienie się Partii Kobiet w polskiej polityce było znaczącym wydarzeniem. Ugrupowanie założyła MANUELA GRETKOWSKA, która z polityką nie chciała i nie chce mieć do czynienia.
Manuela Gretkowska
Sylwia Milan: Bóg - mężczyzna powierzył kobiecie misję prokreacji, dbania o dom i rodzinę. Kto w Jego zamyśle miał, zdaniem pani, zadbać o kobietę?
Manuela Gretkowska: Kobieta dbając o innych ma zadbać o siebie, jest przecież tą "inną" w domyśle gorszą, stworzoną do posługi. To patriarchalny punkt widzenia, wcale nie taki dawny. Można się mu przyjrzeć w skansenie patriarchalizmu, jakim jest Kościół Katolicki. Kobiety w nim, to "kaplica", jak mówi się po polsku o czymś przegranym. Miejsce kobiet jest nie w kościele, ale w kaplicy. Zmywają posadzkę, mogą nauczać katechezy, ale poza tym ich udział w życiu codziennym Kościoła jest mało widoczny. Chyba, że jest się świętą i posiada ołtarzyk.
Mężczyźni ułożyli świat na swoją modłę. Czy kobiety mają go szansę zmienić?
Już się to dzieje. Nie da się dzielić człowieka na dwa gatunki, bo ewoluuje ludzkość, a nie tylko mężczyżni w czasie, gdy kobiety tylko "owulują"(śmiech).
Gdzie panowie najszybciej ewoluowałi?
W probówce cywilizacji, czyli w Skandynawii na przykład. Tam mężczyżni są na tyle mocni, że dzielą się władzą. W Polsce problemem są nie silne kobiety, bo takie były zawsze, ale "upadek" mężczyzn, którzy ze strachu o swoją pozycję wolą hodować kobiece bluszcze, niż mieć do czynienia z partnerką, niezależną kobietą, nie skazaną na wieczną pomoc z powodów finansowych i obyczajowych.
W rządach włoskich i hiszpańskich zasiadły już młode, piękne panie. Czy to początek jakiegoś trendu, czy tylko dodatki, mające poprawić wizerunek gabinetu?
Te panie rządzą, rodzą dzieci, czyli robią to, co kobiety w normalnym życiu. A dodatkami, czy atrapami są panie w polskim rządzie. Delegowane do poniżania innych, jak minister zdrowia, pani Kopacz, twierdząca, że cierpienie i ból jest kobietom przypisane (na receptę?) przez naturę. Zamiast domagać się znieczulenia, które przysługuje od dawna wszystkim Europejkom, mają je heroicznie, bez skargi znosić, jak krowy.
Tylko w Polsce w XXI wieku, można z pozycji aroganckiej władzy, wygłaszać tego typu kompromitujące bzdury. Albo pani Gronkiewicz-Waltz, broniąca z lwim animuszem półmiliardowej dotacji z publicznych pieniędzy na budowę prywatnego stadionu w Warszawie. Gdy brakuje każdego grosza na elementarne potrzeby: w służbie zdrowia, miejskiej komunikacji, oświacie, szkolnictwie wyższym, którego finansowanie jest procentowo najniższe w Europie, na poziomie Albanii. Co tam uczelnie i akademie, ważne, że kibole Legii będą mieli za państwowe pieniądze ekskluzywne miejsce, aby sobie raz na tydzień powrzeszczeć, a właściciel klubu odpłaci się pozytywną propagandą w swojej prywatnej stacji tv.
Rok po mianowaniu rzeczniczki do spraw równego statusu kobiet i mężczyzn nie wiadomo, czy kompletnie niewidoczna, pełniąca te funkcje, pani Radziszewska jest w randze ministra albo czy w ogóle istnieje, skoro nie posiada żadnych uprawnień.
Jakie rozwiązania w europejskiej polityce imponują pani i chętnie widziałaby je u nas?
Chciałabym, żeby Polska była cywilizowana. Wejście do Unii, jak chrzest Polski tysiąc lat temu, było taką szansą. Wtedy pogaństwo wracało w buntach, niemal przez następne dwieście lat. Jesteśmy już w dziewięćdziesięciu kilku procentach Chrześcijanami, ale nadal barbarzyńcami kulturowymi. Zapóźnionymi mentalnie i obyczajowo, co najlepiej widać, gdy się wyemigruje.
Ciasny konserwatyzm wspierany trywialnym populizmem, fałszywa duma narodowa, ukrywająca naszą mentalną niezborność, wpychają nas często w urojone poczucie własnej wyjątkowości p.t. My wiemy lepiej, chociaż wiemy niewiele, my mamy rację, chociaż wynika z niej tylko autodestrukcja, my chcemy po swojemu, chociaż cała Europa już dawno odkryła i przetestowała lepsze rozwiązania.
Pojawienie się Partii Kobiet było odpowiedzią na potrzebę zmian. Mimo to nie udało się wam wejść za pierwszym razem do Sejmu. Co jest przyczyną?
Powodów było kilka. Brak pieniędzy, czasu, przyśpieszone wybory. Ale najważniejszy, to bierność kobiet, nawet tych najbardziej świadomych. Wiele feministek wolało głosować na partię chłopską, mającą z jedną czy dwie posłanki, niż na kobiety reprezentujące ich interesy. Czego się więc spodziewać od zwykłych, nie wyedukowanych genderowo pań? Problem przedarł się z pozycji "sprawy kobiece" do "sprawy polityczne". Obrona praw kobiet to obrona praw obywatelskich, mimo, że najchętniej spycha się to do przegródki "nieważne kobiece sprawy".
Jeśli przyjąć, że rozwiązanie problemu nierówności byłoby rozwiązaniem także innych społeczno – politycznych kwestii, to które należałoby wymienić?
Pomogłoby to w rozwiązaniu dwóch najważniejszych: pobudzeniu wzrostu demograficznego i gospodarczego. To kobiety decydują, czy urodzą dziecko, a rodzą, gdy mają zapewnione warunki socjalne: urlopy, żłobki, przedszkola itp. Więcej dzieci przychodzi na świat w krajach, w których jest najwyższy wskaźnik zatrudnienia kobiet. Praca, a nie mąż daje im poczucie finansowego bezpieczeństwa.
Dlaczego w Polsce połowa mogących pracować kobiet, siedzi w domu? Przecież mogłyby płacić podatki, napędzając tym gospodarkę. Byłoby więcej pieniędzy na oświatę i medycynę - a to są najważniejsze wydatki. Ale w pojęciu naszych polityków, to takie niemęskie: przecież szkołą zajmują się panie nauczycielki, a każdy prawdziwy facet ma żelazne zdrowie. Zdrowie dzieci i kobiet to podcieranie nosa, wystarczą grosze z budżetu, albo zrzuty narodowe (na wzór zrywów narodowych) pod wodzą Jurka Owsiaka.
Jaki jest pani odbiór ostatnich 20 lat historii Polski?
Nie zauważyłam, żeby wiele się zmieniło. Poza fasadą. Truchtanie w miejscu, bez wizji, bez uczciwego i jasnego pokazania celów. Szarpiemy się w jakichś agresywnych konwulsjach i spalamy w pyskówkach na tematy trzeciorzędne, a poziom oficjalnego dialogu o istotnych sprawach, spadł poniżej zera. Widać to w mediach, które dla własnych interesów tą spiralę absurdu nagłaśniają i jeszcze nakręcają.
Szkodliwy proces ogólnonarodowego samoogłupienia trwa nieprzerwanie i jest tak niezrozumiały, że może prowadzić do teorii spiskowych na temat, różnych obcych sił i interesów. Prawdę mówiąc, poziom polskiej autodestrukcji, dzięki której na ponad dwieście lat straciliśmy kiedyś niepodległość jest nadal groźny, całe szczęście, że dzisiaj chroni nasze bezpieczne trwanie i rozwój uczestnictwo w Unii. Tyle, że robimy za głupiego Jasia w europejskiej wiosce i to jest dla mnie upokarzające.
Codziennie tracę resztki szacunku dla polskich mężczyzn, którzy na tę tragifarsę skazują miliony Polaków. Nie zasługujemy na to. Mieszanina pogardy, poczucia obciachu, a także poniżające poczucie uzależnienia od posiadających władzę typów, sprawia, że życie w takiej wspólnocie staje się udręką. Nic dziwnego, że wiele osób wyjeżdża, odwraca się od polityki z obrzydzeniem i zajmuje tylko sobą.
Kogo potrzebuje Polska scena polityczna?
Potrzebuje co najmniej 33% kobiet w Parlamencie i wprowadzenia już od przedszkoli programów równościowych. Potrzebuje polityki celów - czyli rozliczania się ministrów z postawionych zadań. W przeciwnym razie, przy każdej nowej ekipie wszystko zaczyna sie od nowa i nie ma ciągłości zadań. Potrzeba młodych polityków z wykształceniem. Rozgarniętych umysłowo, nie narcystycznych - skoncentrowanych na zadaniach, nie na własnych resentymentach i kompleksach.
Nieobciążonych emocjonalnie patologiczną przeszłością, zarówno osobisto – domową, jak i przeszłością heroiczną – bohaterskich ran - zasług odniesionych w walce z komunizmem. Myślących o przyszłości, posługujących się obcymi językami, umiejących współpracować, nastawionych na rozsądne kompromisy, oddzielających politykę od religii, wyemancypowanych, nowoczesnych, szanujących odmienne poglądy, z poczuciem humoru.
Pamięta pani, gdzie była w 1989 roku, kiedy odbywały się obrady Okrągłego Stołu?
Byłam emigrantką polityczną w Paryżu i po zakończeniu Okrągłego Stołu pomyślałam, że już nigdy więcej nie będę musiała być w pobliżu polityki, że mój kraj wreszcie będzie normalny i zwykli obywatele, tacy jak ja, zajmą się zwykłym życiem. Nie spodziewałam się, że polityka znowu tak brutalnie wtargnie mi do ogródka.
Komentarze 105
Tyle jadu w jedym artykule, nie czesto sie to zdarza :( Ta kobieta ktora chce o siebie "zadbac" to robi to i bez pomocy Parti Kobiet, ktorej program jest zalosny ! i nic by nie wniosl aby poprawic byt w naszym kraju. Pani Manuela chce aby mezczyzni nie pogardzali kobietami a sama pogardza nimi - moim zdaniem zamkniete kolo.
W polityce ( moim zdaniem) wystarczy podział na mądrych i głupich, podziały wg. płci to rzecz drugorzędna.
Jasne - 33% udzial kobiet w zyciu politycznym to lekarstwo na wszystkie bolaczki - ta Gretkowska tez chyba wygrala mozg na loterii.
Prawde mowiac, to nawet nie doczytalam tego artykulu do konca. Przede wszystkim uwazam, ze Polska jest krajem cywilizowanym i rola kobiety w naszej rzeczywistosci nie jest az tak straszna, jak to tutaj jest ujete. Moze pani miala bardzo zle doswiadczenia mesko-damskie. Ja uwazam, ze kobietyu nas nawet sa lepiej traktowane przez Polakow, niz np.Szkotow. Nasi mezczyzni widza w nas kobiety, a nie polfacetow. Co do kosciola, to z reka na sercu, nigdy nie chcialam byc kaplanka, ani papiezem. Czy p.Manuela wyobraza sobie siebie w roli lowczyni, polujacej na zwierzyne , podczas gdy mezczyzna czeka cierpliwie na krolika, czy dzika w wigwamie z gromadka dzieci? Czy sie to podoba, czy nie rodzimy sie kobietmi i mezczyznami. Fakt, ze w pewnym okresie zostalysmy paskudnie zdominowane, ale po emancypancji jest ok. Mamy swoje prawa, przynajmniej tutaj w cywilizowanej czesci swiata.
A propos Polski, to jeszcze raz, patrzac z perspektywy emigranata i jak by nie bylo czlowieka z Polski( z dyplomem w kieszeni, ale byc moze juz niedlugo wyciagnietym na wierzch), smialo moge powiedziec, ze kultury mammy nawet wiecej, niz tubylcy, a w Polsce? Nadal mamy komunizm. Niestety.Ale nie ma to nic wspolnego z 'tragiczna' sytuacja kobiet.
"Pani Manuela chce aby mężczyźni nie pogardzali kobietami a sama pogardza nimi".
mądre slowa.