St David's Day – święto wszystkich Walijczyków i kochających Walię

Dziś w Walii mało kto pracuje. Bo 1 marca to święto wszystkich Walijczyków, ale też tych, którzy do Walii czują słabość. Bo Walia, choć niewielka, ma swój niepowtarzalny urok.

St David’s Day to nie tylko Bank Holiday, ale przede wszystkim wspólne świętowanie na ulicach i placach jak Walia długa i szeroka. Festyny, parady, znane tylko w Walii pieśni, a później raczenie się tradycyjnymi daniami. Kto wie, co jest Te Bach? To herbata, ale też bara brith (słynny walijski chleb owocowy), a do tego teisen bach (walijskie ciasto).

A dla tych, którzy lubią zjeść coś bardziej treściwego, jest cawl, walijska zupa, a raczej bulion. Historycznie składniki były różne, ale najczęściej gotuje się ją z jagnięciną lub wołowiną, do tego pory, ziemniaki, brukiew, marchew i inne warzywa.

Dziś dziewczyny w Walii wkładają narodowe stroje z nieodzownymi dodatkami w postaci porów lub żonkili, które są narodowymi symbolami Walii.

Książę, cuda i pory

Święto jest regularnie obchodzone od czasu kanonizacji Dawida w XII wieku przez papieża Kaliksta II. Dawid to jeden z niewielu świętych, który został patronem kraju, z którego naprawdę pochodził.

Podobno urodził się na szczycie klifu w pobliżu Capel Non na południowo-zachodnim wybrzeżu Walii. Według podań stało się to podczas gwałtownej burzy. W czasach średniowiecznych wierzono, że św. Dawid był bratankiem króla Artura, ale bardziej wiarygodne informacje to te, że oboje jego rodzice wywodzili się z walijskiej rodziny królewskiej. Był synem Sandde’a, księcia Powys, i Non, córki wodza z Menevii (obecnie małe miasto katedralne St David’s).

Młody Dawid kształcił się w klasztorze Hen Fynyw. Ponoć dokonał w swoim życiu kilku cudów, w tym przywrócił wzrok. Mówi się również, że podczas bitwy z Sasami poradził swoim żołnierzom, aby nosili pory w swoich kapeluszach, dzięki czemu mogli łatwo odróżnić się od swoich wrogów, dlatego też por jest jednym z symboli Walii.

Był wegetarianinem i dożył setki

Św. Dawid to także nieoficjalny patron wegetarian. Jadł tylko chleb, zioła, warzywa i pił wyłącznie wodę. Czasami, w ramach pokuty, stawał po szyję w jeziorze, recytując Pismo Święte.

Później został misjonarzem i podróżował po całej Wielkiej Brytanii, a nawet odbył pielgrzymkę do Jerozolimy, gdzie został konsekrowany na biskupa. Założył 12 klasztorów, w tym Glastonbury i jeden w Minevii (St. Davids).

Św. Dawid zmarł 1 marca 589 r. n.e. w Minevii, mając ponoć ponad 100 lat.

Wszystkim Walijczykom życzymy Dydd Gŵyl Dewi Hapus!

A jak ktoś chce poćwiczyć się w walijskim, to proponujemy wymówić Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch.